آیا اشکالی داره که رابطه با ارتباط جنسی  شروع بشه؟/چرا ‌عاشق شدن جاشو به رابطه جنسی  و بعدش خداحافظی داده؟

خب جوابش خیلی ساده‌س، چون‌ داشتن رابطه جنسی یه چیزه، عشق ورزی و دلدادگی یه چیز دیگه‌س! اینها دو‌تا دنیای متفاوتن… معلومه که رسوندن دو تا اندام تناسلی بهم کار خیلی آسون ولی رسوندن دو تا قلب بهم کار خیلی دشواریه! معلومه که موقع صمیمیت، ما باید دیوارهای دفاعی‌مون رو پایین بکشیم، دیوارهای دفاعی که طی زندگی برای در امان ‌موندن از قضاوت بقیه‌ دور خودمون چیدیم؛ بله، همه رو باید پایین بکشیم و مشت‌مون رو برای طرف مقابل بازش کنیم، ولی وقتی رابطه مبتنی بر رابطه جنسی  باشه، فقط کافیه شلوار رو پایین بکشیم! حالا شما بگو، کدوم‌ کار سخت‌تره؟! معلومه راه دادن یه غریبه به خونه‌‌مون خیلی آسونتره تا راه دادنش به درون‌مون!

چون اونها طبق تجربه فهمیدن که وقتی استارت رابطه‌شون رو با  رابطه جنسی بزنن، شانس گره خوردن قلب‌شون به قلب دیگری کاهش پیدا می‌کنه. اونها نمی‌خوان احساسات‌شون برانگیخته بشه، چون ازش صدمه دیدن! بنابراین بواسطه  رابطه جنسی «زودهنگام» می‌تونن از بقیه دور بایستن و اجازه ندن احساسات درونی‌شون در حضور دیگری بیدار بشه، اون‌ها با این شیوه اضطراب‌شون رو محو و آسیب‌پذیری‌شون رو از بین می‌برن، به همین سادگی! آره، شلوارها پایین کشیده تا دیوار قلب‌ها بالا نگه داشته بشن!

آیا اشکالی داره که رابطه با ارتباط جنسی  شروع بشه؟ تعامل عاطفی با یه انسان‌ دیگه با سکس شروع نمیشه، با میل یه شناخت همدیگه آغاز و‌ با میل به مراقبت از هم‌ ادامه پیدا می‌کنه، تو همچین اتمسفری، رابطه جنسی  هدف نیست، یه خواست دو طرفه برای تجربه مرحله‌ای عمیق‌تر از رابطه‌س. پس قاطعانه خدمتتون میگم، بله، اگه رابطه جنسی راهی برای اجتناب از یه تعامل انسانی باشه، اشکال داره!

وقتی یکی‌ تماما اصرار داره که رابطه جنسی  در‌ اولویت اول رابطه باشه، معنی‌اش عموما اینه که من به دنبال «وسیله‌ای» هستم که به کمکش بتونم نیازم رو بلافاصله برآورده کنم! تو همچین بستری، تعامل، بین یه آدم با یه آدم دیگه نیست، تعامل بین یه آدم با یه «وسیله‌س»، حالا به نظرتون رابطه یه انسان با یه وسیله تا چه عمقی می‌تونه پیش بره؟

وقتی رابطه‌ ما به جای انسان، با یه وسیله باشه، اونوقته که مثل آب خوردن، می‌تونیم‌ بذاریمش کنار و بریم سراغ تجربه یه مدل جدیدتر، ممکنه حتی دل‌مون بخواد از یه وسیله، چندتا، همزمان داشته باشیم یا اونو با بقیه دوستامون شریک بشیم، مدل برخورد ما با اشیا مگه‌ اینطور نیست؟

ولی وقتی تعامل بین یه انسان با یه انسان دیگه‌ باشه، ماجرا دیگه فرق می‌کنه.

بهرحال، ایده من اینه که رابطه جنسی رو باید موکول کرد به زمانی که تونستیم طرف مقابل رو نه فقط یه وسیله، بلکه انسانی توام با احساس تصور کنیم…