پروژه MKUltra مخوف ترین پروژه سازمان سیا/ تلاش برای شستشوی مغزها

پروژه MKUltra یک برنامه مخفی کنترل ذهن و رفتار انسان بود که توسط سیا راه اندازی شد.

MKULTRA یکی از وحشتناک ترین پروژه های ضد بشری ارتش و وزارت دفاع آمریکا روی انسان بود که توسط محققان و دانشمندان سازمان سیا اجرا می شد.

اختصاصی سایت چمدون ،با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، نگرانی ها در مورد استفاده شوروی از اسیران جنگی ایالات متحده در ذهن و آزمایش های کنترل رفتار برای بازجویی افزایش یافت.

آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) با راه اندازی پروژه MKUltra پاسخ داد.

از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اواخر دهه ۱۹۶۰، مقامات آژانس اطلاعاتی آزمایش‌های رفتاری و تغییر ذهنی را روی افراد انسانی انجام دادند.

تا چگونگی مبارزه با به اصطلاح «سرم حقیقت» را که گمان می‌رفت در مورد اسیران جنگی ایالات متحده توسط شوروی استفاده می‌شد، بیابند.

بیش از ۱۰۰ آزمایش تحت پروژه MKUltra توسط سیا انجام شد که بسیاری از آنها بدون اطلاع افراد انسانی یا مؤسسات درگیر انجام شد .

پروژه MKUltra که MK-Ultra نیز خوانده می‌شود، یک برنامه تحقیقاتی ذهن و رفتار انسانی بود که شامل توسعه، آزمایش و مدیریت داروها، روان‌درمانی و تکنیک‌های دیگر برای تغییر رفتار انسان بود.

این برنامه در ابتدا برای اهداف دفاعی راه اندازی شد. همچنین ناشی از دو پروژه دیگر است که سالها قبل از تأسیس CIA تحت اداره اطلاعات علمی (OSI) و دفتر بازرسی و امنیت (I&SO) تصویب شده بودند.

در اواخر دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ نگرانی فزاینده ای نسبت به اتحاد جماهیر شوروی وجود داشت و سایر کشورهای کمونیستی از عوامل شیمیایی و بیولوژیکی برای دشمنان خود استفاده می کردند.

در نتیجه، سازمان‌های اطلاعاتی دولت ایالات متحده تصمیم گرفتند یک برنامه دفاعی را برای مطالعه استفاده از مواد مخدر مختلف و سایر تکنیک‌هایی که کمونیست‌ها ممکن است بر روی اسیران جنگی استفاده کرده‌اند، اجرا کنند.

 

لیسرژیک اسید دی اتیل آمید (LSD) یکی از داروهای اولیه مورد مطالعه در سراسر MKUltra بود.

ال اس دی اولین بار توسط شیمیدان سوئیسی آلبرت هافمن در سال ۱۹۴۳ سنتز شد.

اتحاد جماهیر شوروی تلاش کرد تا ذخیره ال اس دی جهان را خریداری کند، احتمالاً برای استفاده از این دارو برای اهداف بازجویی و شستشوی مغزی. این امر باعث افزایش ترس در میان سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده در مورد احتمال افشای اسرار دولتی توسط پرسنل آمریکایی در صورت دستگیری کشورهای کمونیستی با استفاده از به اصطلاح “سرم های حقیقت” شد.

راه اندازی  پروژه MKUltra

 

برنامه‌های بسیار طبقه‌بندی شده که شامل مطالعه عوامل شیمیایی و بیولوژیکی قبل از MKUltra می‌شد، شامل عملیات Paperclip، Project Bluebird و Project Artichoke بود. عملیات گیره کاغذ در سال ۱۹۴۵ اجرا شد. این عملیات توسط آژانس اهداف اطلاعاتی مشترک تازه تاسیس اداره می شد. اهداف اصلی این برنامه شامل جذب دانشمندان سابق نازی بود که برخی از آنها تکنیک های شکنجه و شستشوی مغزی را مطالعه کرده بودند.

 

Project Bluebird یکی دیگر از برنامه های تحقیقاتی عوامل شیمیایی و بیولوژیکی بود که به پیشروی پروژه MKUltra تبدیل شد. پروژه Bluebird در سال ۱۹۵۰ برای بررسی تهدیدات احتمالی دشمنانی که توانایی استخراج اطلاعات حساس از طریق ابزارهای ناشناخته را داشتند، مجاز شد. همچنین شامل مطالعاتی در مورد تقویت حافظه، تکنیک‌های ویژه بازجویی در قالب مواد مخدر و هیپنوتیزم، و پتانسیل ابزارهای دفاعی برای جلوگیری از انتقال اطلاعات حساس به دشمنان توسط پرسنل آژانس در هنگام تحت کنترل خصمانه بود. این برنامه در سال ۱۹۵۱ به پروژه آرتیشوک تغییر نام داد. پروژه MKUlta در ۱۳ آوریل ۱۹۵۳ مجاز شد.تحت مدیریت آلن دالس، مدیر اطلاعات مرکزی، که جانشین والتر بدل اسمیت شد. دکتر سیدنی گوتلیب، رئیس ستاد خدمات فنی سیا (TSS) برای اجرای این برنامه انتخاب شد.

 اهداف پروژه MKUltra

اگرچه پروژه MKUltra به عنوان یک برنامه تحقیقاتی برای تدوین اقدامات دفاعی در برابر تکنیک های بازجویی کنترل ذهن و رفتار دشمن آغاز شد.

مقامات آژانس به سرعت شروع به بررسی اقدامات تهاجمی کردند. این برنامه چندین هدف را در بر می گرفت که شامل آزمایش با داروهای مختلف، روان درمانی، هیپنوتیزم و راه های دیگر برای تغییر رفتار انسان می شد. 

یکی دیگر از اهدافی که بعداً در عملیات‌های انجام سوء قصد علیه فیدل کاسترو ظاهر شد، ساخت یک قرص حذفی بود که می‌توان به طور مخفیانه در غذا یا نوشیدنی استفاده کرد.

آزمایشات اولیه بر روی تجویز LSD به افراد آگاه و ناآگاه متمرکز بود تا چگونگی تغییر رفتارها را بررسی کند.

سیا بعداً مواد مخدر دیگری مانند باربیتورات ها، مورفین، هروئین، اسکوپولامین، الکل و ماری جوانا را کشف کرد.

شوک الکتریکی، هیپنوتیزم و حتی جادو راه های دیگری بودند که مورد تحقیق و آزمایش قرار گرفتند. آزمایش ها در چند مرحله انجام شد.

تا زمانی که این برنامه تعطیل شد، سیا ۱۴۹ پروژه فرعی را تحت پروژه MKUltra اجرا کرده بود.

 

آزمایش های انجام شده

گستردگی پروژه MKUltra و آزمایش‌های انجام‌شده ممکن است هرگز به طور کامل شناخته نشود، زیرا اکثر رکوردهای این برنامه پس از پایان آن از بین رفتند. با این حال، هزاران صفحه از فایل‌های Project MKUltra در بودجه و سوابق مالی قرار نداشتند، که پس از تحقیقات در مورد MKUltra پس از پایان یافتن آن کشف شد. این فایل ها جزئیات برخی از جنبه های برنامه و آزمایش های انجام شده را ارائه می دهند.

آزمایش ها در محیط های مختلف انجام شد. ارتش ایالات متحده همچنین با سیا برای انجام آزمایشات هماهنگ شد.

 

تعدادی آزمایش در موسسات آموزشی و ندامتگاه ها انجام شد. در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، زندانیان در ندامتگاه فدرال آتلانتا، جورجیا به عنوان افراد آزمایش انسانی برای پروژه MKUltra مورد استفاده قرار گرفتند. یکی از زندانیان، فارل وی کرک، ادعا کرد که به او دوزهایی از داروهای مختلف داده شده است که باعث شده او اقدام به خودکشی کند. یک زندانی دیگر به نام دان رودریک اسکات، بر اثر آزمایش هایی که محققان انجام دادند، دچار آسیب مغزی شد.

 

برخی از اولین آزمایشات انجام شده در مرکز تحقیقات اعتیاد مؤسسه ملی سلامت روان (NIMH) در لکسینگتون، کنتاکی انجام شد.

این مرکز زمانی به نام مرکز توانبخشی لکسینگتون شناخته می‌شد که معتادان متجاهر را در خود جای می‌داد که به دلیل تخلفات مواد مخدر دستگیر شده بودند و به آنها دستور داده شد تا دوران محکومیت خود را در این مرکز سپری کنند.

افراد مورد آزمایش انسانی مورد استفاده در این آزمایش‌ها رضایت خود را اعلام کردند، اما پاداش آنها برای شرکت در این آزمایش‌ها تلخ است.

به آزمودنی ها داروهای توهم زا داده شد تا محققان بتوانند رفتارهای آنها را مطالعه کنند و به آنها با داروی مورد نظرشان که برای شرکت به آن معتاد شده بودند، پاداش داده شد.

 

بیماران مجرمانه در بیمارستان دولتی ایونیا در میشیگان ناآگاهانه به آزمایش‌های کنترل ذهن انسان سیا کشیده شدند.

به آنها مشتقات مختلف ال اس دی و ماری جوانا داده شد و در حالی که تحت تأثیر قرار داشتند توسط پزشکان مورد بازجویی قرار گرفتند.

دیترویت فری پرس در مورد آزمایشات در سال ۱۹۷۷ گزارش داد.

بین سالهای ۱۹۵۷ و ۱۹۶۰، بیش از ۱۴۰ بیمار در بیمارستان ناخواسته در آزمایشات MKUltra شرکت کردند.

سیا همچنین به محققان خارجی که از حوزه‌هایی که پروژه MKUltra با آن‌ها مرتبط بود، آگاهی داشتند، علاقه نشان داد.

به عنوان مثال، سیا دونالد ایون کامرون را که یک روانپزشک اسکاتلندی بود و روش های رانندگی روانی را تدوین می کرد، استخدام کرد.

رانندگی روانی شامل قرار دادن بیماران در کماهای ناشی از دارو و پخش پیام های مختلف در تکرار برای آزمودنی ها برای مدت طولانی بود.

کامرون هر هفته از نیویورک به مؤسسه یادبود آلن در مونترال، کانادا رفت و آمد کرد تا آزمایش‌ها را انجام دهد. سیا ۶۹۰۰۰ دلار برای آزمایش های انجام شده در کانادا اختصاص داد.

 

به افراد انسانی ال اس دی و داروهای فلج کننده داده شد و برخی تحت درمان شدید تشنج الکتریکی قرار گرفتند. قبل از انجام آزمایشات، تعدادی از بیماران برای اختلالات اضطرابی و افسردگی به این موسسه مراجعه کردند.

برخی از افراد بیش از یک ماه در کمای ناشی از دارو قرار گرفتند. بیماران به طور غیرقابل تعجبی در نتیجه آزمایش‌ها رنج زیادی را متحمل شدند.

بسیاری دچار فراموشی شدید و سردرگمی شدند. آزمایش هایی مانند آنچه قبلاً شرح داده شد از اوایل دهه ۱۹۵۰ تا اواخر دهه ۱۹۶۰ انجام شد.

بسیاری از آزمایش ها بر روی افراد آسیب پذیر، با و بدون رضایت آنها انجام شد. آزمایش‌های Project MKUltra کاملاً محرمانه تلقی می‌شد و فقط کارکنانی که در هماهنگی و اجرای پروژه‌های فرعی و آزمایش‌ها شرکت داشتند از این رویدادها آگاه بودند.

 

افراد و موسسات درگیر در پروژه MKUltra

تعداد دقیق افراد انسانی، داوطلبانه یا غیرارادی، درگیر در پروژه MKUltra تا حد زیادی ناشناخته است زیرا اکثر فایل‌ها از بین رفته‌اند. با این حال، مؤسسات آموزشی و پژوهشی متعددی در این آزمایش ها شرکت داشتند. برخی از سوژه های انسانی شامل پرسنل خود سیا بود.

سایر افراد شامل زندانیان، بیماران روانی و افراد تصادفی بودند. مؤسسات درگیر نمی دانستند که در برنامه MK-Ultra سیا شرکت می کنند تا اینکه بعداً در دهه ۱۹۷۰ برای عموم فاش شد. سیا با تعدادی از این موسسات تماس گرفت تا به آنها اطلاع دهد که تعدادی از آزمایشات انجام شده در تاسیسات آنها در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ از طرف برنامه فوق سری کنترل ذهن و رفتار انسان سیا بوده است.

سیا سازمان‌های تامین مالی را راه‌اندازی کرد تا مشارکت آنها در این آزمایش‌ها ناشناخته بماند. به دانشگاه جورج واشنگتن کمک هزینه ۳۲۸۵۸ دلاری برای انجام تحقیقات در مورد خواب و بی‌خوابی برای MKUltra در سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۵۷ داده شد. ۲۰۰۰۰ دلار اضافی برای آزمایش‌های الگوهای پاسخ بیوالکتریکی در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۱ به دانشگاه اعطا شد .یکی از جبهه هایی بود که سیا برای اعطای ناشناس بودجه به مؤسسات برای انجام آزمایشات ایجاد کرد. مؤسسات دیگری که به طور ناآگاهانه آزمایشاتی را تحت MKUltra انجام دادند عبارتند از: دانشگاه ویسکانسین، مؤسسه فناوری ماساچوست، دانشگاه استنفورد، دانشگاه دنور، دانشگاه پرینستون، دانشگاه ایالتی اوهایو و دانشگاه هاروارد. این فهرست همچنان ادامه دارد و به حدود ۸۰ دانشگاه، مؤسسه تحقیقاتی و بیمارستان می رسد.

 

مرگ فرانک اولسون 

تنها یک رکورد ثابت از مرگ وجود دارد که در نتیجه آزمایش پروژه MKUltra رخ داده است. دکتر فرانک اولسون یک بیوشیمیست غیرنظامی و محقق تسلیحات بیولوژیکی برای بخش عملیات ویژه ارتش ایالات متحده (SOD) در فورت دیتریک، مریلند بود. او در ۱۸ نوامبر ۱۹۵۳ با محققان سیا و دیگر مردان SOD در کابینی در دیپ کریک لیک، مریلند ملاقات کرده بود.

محققان سیا، از جمله دکتر سیدنی گوتلیب، رئیس پروژه MKUltra و دکتر رابرت لشبروک، افسر سیا، از این افراد خواستند تا در مصرف یک ماده برای مشاهده شرکت کنند. سوابق حاکی از آن بود که این افراد با وجود اینکه نمی دانستند چه نوع ماده ای است، با مصرف آن موافقت کردند. با این حال، سرهنگ دوم SOD Vincent Ruwet، که او نیز در کابین حضور داشت، ادعا کرد که به یاد نمی آورد از او پرسیده شود که آیا آنها دارو مصرف می کنند یا خیر. بر اساس اسناد سیا، نوع ماده مخدر حدود ۲۰ دقیقه پس از مصرف آن برای مردان فاش شد. به آنها ال اس دی در مشروب Cointreau داده شد که باعث شد واکنش نشان دهند و نتوانند گفتگوی جدی انجام دهند.

 

 

پس از شبی که لشبروک توصیف کرد که اولسون تقریباً شبیه خودش رفتار می کند، لشبروک و اولسون برای اقامت در هتل استاتلر رفتند. لشبروک با صدای شکستن شیشه از خواب بیدار شده بود. اولسون از پنجره طبقه دهم اتاق هتل آنها پریده بود و در ۲۸ نوامبر ۱۹۵۳ سقوط کرد و جان خود را از دست داد. به اعضای خانواده اولسون اطلاع داده شد، اما توضیح روشنی در مورد علت مرگ او ارائه نشد. تا زمانی که پروژه MKUltra فاش نشد و علنی شد، آنها توانستند اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی مرگ اولسون از سیا به دست آورند. با بررسی فعالیت های سیا در MKUltra مشخص شد که مرگ فرانک اولسون مستقیماً ناشی از مصرف ال اس دی بوده است. خانواده اولسون سرانجام در سال ۱۹۷۶ ۷۵۰۰۰۰ دلار تسویه حساب و عذرخواهی رسمی به خاطر مرگ اشتباه او دریافت کردند.

 

خاتمه  پروژه MKUltra و عواقب آن

ریچارد هلمز، رئیس سیا دستور داد که تمام پرونده‌های مربوط به پروژه MKUltra در سال ۱۹۷۳ از بین بروند. با این حال، پرونده‌های متعددی در مورد پروژه MKUltra در بودجه و پرونده‌های مالی جا نگرفته بود که به بازرسان اجازه داد تا درک بهتری از نوع فعالیت‌هایی که سیا در آن انجام می‌داد به دست آورند. در طول پروژه MKUltra. برخی از افراد انسانی یا خانواده‌های آنها پس از انتشار جزئیات پروژه MKUltra برای عموم، غرامت دریافت کردند. با این حال، برخی از آنها واجد شرایط دریافت غرامت نیستند.

کمیته کلیسا و کمیسیون راکفلر در مورد برنامه پروژه MKultra سیا تحقیق کردند. آنها یافته‌های خود را در گزارشی جمع‌آوری کردند که در آن انواع فعالیت‌هایی که سیا انجام می‌داد، از جمله آزمایش‌های انسانی با مواد مخدر، روان‌درمانی، هیپنوتیزم، و سایر روش‌های غیرمعمول برای مطالعه رفتارهای انسانی تغییر یافته برای اهداف دفاعی و تهاجمی را شرح داد.

 

فقدان احتیاط و بی توجهی کامل به قانون در انجام بسیاری از آزمایشات پروژه MKUltra باعث شد تا کنگره قوانین مختلفی را برای جلوگیری از این اتفاقات در آینده تصویب کند. پس از بررسی، کمیته کلیسا به رئیس جمهور جرالد فورد پیشنهاد کرد که آزمایش انسان با مواد مخدر تنها زمانی قابل قبول باشد که آزمودنی رضایت کامل آگاهانه را به صورت کتبی، همراه با حضور شخص ثالث غیر مرتبط برای شاهد آزمایش داده باشد. به کمیسیون ملی موضوعات انسانی تحقیقات زیست پزشکی و رفتاری نیز کنترل بیشتری داده شد و مجاز به پوشش کلیه تحقیقات آزمایشی انسانی با بودجه فدرال شد.