قلمرو ای  که در حال حاضر ایران امروزی در آن سکونت دارد، یکی از مهم ترین مکان های تاریخی روی زمین و جایی است که امپراتوری معروف ایران در آن وجود داشته است. ریشه‌های امپراتوری ایران را می‌توان به زمان‌های دور برمی‌گرداند و بسیاری از انواع شمشیرهای خارجی از این سرزمین‌ها عبور می‌کردند، اما تنها برخی از آنها را واقعاً می‌توان ایرانی نامید.

در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به شمشیرهای راست و دولبه باستانی ایرانی که پس از ایجاد اولین امپراتوری ایرانی (امپراتوری هخامنشی) مورد استفاده قرار می گرفتند. ما درباره تمام شمشیرهایی که قبل از آن دوره زمانی استفاده می‌شدند و نمی‌توانستند ایرانی‌های اولیه باشند ، مثلاً ایلامی‌ها صحبت نمی‌کنیم. سپس در مورد شمشیر منحنی معروف ایرانی صحبت خواهیم کرد که پس از گسترش مسلمانان عرب به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.

شمشیرهای مستقیم ایرانی

ایا اغلب از شمشیر استفاده می‌کردند و اولین سلاح‌هایی که در امپراتوری ایران باستان استفاده می‌شد، شمشیرهای مستقیم دولبه بودند. باستان شناسان نمونه های متعددی از این شمشیرها را حتی در زمان کوروش کبیر (۵۳۹-۵۳۰ قبل از میلاد) پیدا کرده اند.

اگرچه بسیاری از شمشیرهای مورد استفاده خارجی بودند، مانند ژیفوس و کوپیس یونانی ، برخی از انواع شمشیرهای ایرانی نیز وجود داشتند که در سراسر امپراتوری مورد استفاده قرار می گرفتند. نمونه‌های رایج این شمشیرهای پرکاربرد شمشیر باستانی آکیناکه و شمشیر ساسانی بسیار متاخر است.

آکیناکه / آسیناس

اکیناکه یک شمشیر کوتاه دولبه مستقیم است که گاهی اوقات به عنوان خنجر نیز شناخته می شود که در ایران باستان بسیار مورد استفاده قرار می گرفت و به سرعت در سراسر جهان باستان گسترش یافت. معمولاً حدود ۱۵ تا ۲۰ اینچ (۳۵ تا ۵۰ سانتی متر) طول دارد، اما گاهی اوقات می تواند تا ۲۳ اینچ (۶۰ سانتی متر) نیز برسد.

آکیناکه شمشیری از دوره‌های باستانی است و ریشه‌های آن را به سکایی‌ها، مردمان استپی از آسیای مرکزی که در نواحی رومانی و اوکراین امروزی حرکت می‌کردند، می‌رساند. در حالی که خاستگاه خود را مدیون سکاها است، شهرتی که امروزه دارد به دلیل ایران است. جنگجویان ایرانی به شدت از آن استفاده می کردند و در نبردها و آیین ها نیز استفاده می شد.

همچنین از آن برای چیزی فراتر از جنگ استفاده می‌شد، زیرا گفته می‌شد که داشتن آن یک سلاح بسیار معتبر است – به ویژه برای اشراف بالا. نمونه‌های قابل توجه شامل نقاشی‌هایی از داریوش بزرگ با شمشیر بر دامانش، سربازانش که آن را به کار می‌گیرند، و بسیاری دیگر از رهبران مشهور ایرانی به دنبال او هستند.

شمشیر ساسانی

در دوران ساسانیان ایران کنونی که بین ۲۲۴ تا ۶۵۱ بعد از میلاد امتداد داشت، تقریباً همیشه پادشاهان با شمشیری مستقیم که از کمربندشان آویزان بود نشان داده می شد. شمشیر نشان دهنده پیروزی یا پیروز شدن آنها در نبرد بود. این شمشیرها معمولاً حدود ۳۹ اینچ (۱۰۰ سانتی متر) طول داشتند و به شدت توسط واحدهای سواره در جنگ مورد استفاده قرار می گرفتند.

این شمشیر آهنی ساسانی که در تصویر بالا با غلاف چوبی پوشیده شده از طلا نشان داده شده است، نمونه ای زیبا از سبک شمشیرهایی است که ساسانیان از عشایر هونی گرفته اند. این عشایر در قرون ششم و هفتم، درست پیش از آغاز دوران اسلامی، در اروپا و آسیا سرگردان بودند.

دارای یک دسته بلند و نازک با دو مکان برای استراحت انگشتان. غلاف دارای دو برآمدگی P شکل است که قرار است دو بند با طول های مختلف روی آن قرار گرفته یا به آن وصل شود. تسمه ها شمشیر را به گونه ای از کمربند جنگجو آویزان می کردند که کشیدن آن را برای کاربر سوار شده آسان می کرد.

• همه چیز درباره آینده تکنولوژی جهان / از نظر خود هوش مصنوعی!

• همه چیز درباره انواع اژدها+عکس

• اژدهای استرالیایی از آب بیرون زد+عکس

• همه چیز درباره شرکت مرسدس بنز+عکس

• ارتباط مریخ با زمین بعد از ۶۳ روز!

• برد موشک های ایران روی نقشه+عکس

• همه چیز درباره خون آشام ها/آیا خون آشام ها وجود دارند؟

شمشیرهای ایرانی منحنی

می نامند ، اما نام اصلی آن شمشیر است و بهترین سلاحی بود که جایگزین شمشیر مستقیم در دستان سوارکاران ایرانی شد. این شمشیر به دلیل انحنای بسیار قوی شمشیر، شمشیر یا “پنجه ببر” نامیده می شد.

طول کلی شمشیر شمشیر ۳۵ اینچ (۹۰ سانتی متر) است. این شمشیر خمیده خاور میانه تقریباً در تمام جنگ‌هایی که در سرزمین‌های پارسی رخ می‌داد، به‌شدت مورد استفاده قرار گرفت. تیغه خمیده و پهن آن، آن را به ابزاری بسیار قدرتمند برای بریدن در حرکت رو به پایین تبدیل کرده است.

شمشیرها نیز دارای اشکال فارسی متمایز مانند پومل شکل حیوانی هستند. همچنین، مانند شمشیرهای هندی ، ریکاسو ندارد که قسمتی از تیغه آن در کنار دسته تیز نشده است . تیغه در نیمه دوم آن بسیار قوی خم می شود و دارای دو کیلون محافظ است که یک محافظ بسیار ساده را تشکیل می دهند .

بهترین شمشیرها تیغه هایی از ووتز داشتند که به فولاد دمشق واقعی نیز معروف است. این به نمای بیرونی تیغه یک الگوی دانه بندی بسیار خاص و ظاهری متمایز می دهد. در قرن شانزدهم، شکل آبی شمشیر ایرانی به دلیل زیبایی، انعطاف پذیری و سختی آن مشهور بود.

جاودانه های ایرانی از چه شمشیرهایی استفاده می کردند؟

شمشیری که معمولاً توسط جاودانه‌های ایرانی استفاده می‌شد، آکیناکه مستقیم بود. بعداً به سرعت با شمشیر کوپیس هلنی جایگزین شد که در باستان شناسی و هنر باستانی برای ما آشکار شد.

جاودانه ها واحدهای باستانی و یکی از بهترین نیروهایی بودند که ایران در بسیاری از جنگ های خود از آن استفاده می کرد. اگرچه آنها اغلب در رسانه های مدرن به عنوان جانوران وحشی به تصویر کشیده می شوند، آنها چیزی شبیه به آن نبودند و در واقع رویکردی بسیار تاکتیکی و استراتژیک برای نبردها داشتند .

آنها عمدتا زره سبک بودند و از نیزه به عنوان سلاح اصلی خود استفاده می کردند. اما در هنر و متون باستانی آنها را با استفاده از تبر، گرز و شمشیر نیز توصیف کرده اند. شمشیرهایی که به کار می بردند دو لبه و راست بودند.

نتیجه گیری

ایرانیان باستان در ابتدا از شمشیر کوتاه مستقیم دولبه استفاده می کردند، اما با گذشت زمان، ایران برای مسلح کردن سربازان خود – چه در زمان سلسله های مستقل و چه در زمان سلطه بیگانگان – به شدت به تیغه خمیده تکیه می کرد. امروزه استقبال خوبی از شمشیرهای ایرانی در LARP، فیلم ها و انیمه ها شده است. آنها همچنین مطمئناً افزودنی عالی برای هر مجموعه ای برای علاقه مندان به شمشیر هستند.

منابع ذکر شده

سورد اینکلوپدیا

• Keen, M. (1999, 26 اوت). جنگ قرون وسطی. در یک تاریخ. 

• Woods, MB, & Woods, M. (2000, 1 ژانویه). جنگ باستانی در از باشگاه تا منجنیق. 

• انیس، جی (۱۹۹۸، ۱ مارس). تاریخ باستان (ب. کاهان، ویرایش). سرگیجه. 

• هدریک، سی دبلیو (۲۰۰۸، ۱۵ آوریل). تاریخ باستان. در آثار و اسناد. وایلی بلکول. 

• راهبردهای متنی در روایت جنگ باستان. (۲۰۱۹، ۱۰ ژانویه). در Thermopylae, Cannae and Beyond (جلد ۲۹).

• ویکی پدیا، اس. (۲۰۱۱، ۱ اوت). تاریخ فارسی . در شوش، امپراتوری سلوکی، سمرقند، تخت جمشید، بخارا، ساتراپ، خسرو اول، عیلام، علم و صنعت در ایران .

• هانائوکا، ام. (۲۰۱۶، ۹ سپتامبر). اقتدار و هویت در تاریخ نگاری اسلامی قرون وسطی. در تاریخ های فارسی از پیرامون.

• واترز، ام. (۲۰۱۴، ۲۰ ژانویه). ایران باستان . در تاریخ مختصر امپراتوری هخامنشی، ۵۵۰-۳۳۰ ق.م.

• Wiesehofer, J. (2011, 30 ژوئیه). ایران باستان . 

• انتشارات، X. (2015، ۱۵ آوریل). شمشیرها در شمشیرها، خنجرها و سلاح های تاریخی بیشتر.

• Saberhagen, F. (2016, 6 دسامبر). اولین شمشیرها. در کتاب شمشیرها جلد اول، دوم، سوم. کتاب های تور.

• مک ناب، سی (۲۰۱۲، ۱ ژانویه). چاقو و شمشیر. در یک تاریخ بصری.

• Laible، T. (2015، ۳۰ نوامبر). شمشیر. در اسطوره و واقعیت: فناوری، تاریخ، مبارزه، جعل، شمشیرهای فیلم.