باغ های معلق بابل و آنچه که در مورد آن نمی دانید

باغ های معلق بابل باغ‌های افسانه‌ای بودند که پایتخت امپراتوری نو-بابلی را که توسط بزرگترین پادشاه آن نبوکدنصر دوم (ح. ۶۰۵-۵۶۲ ق.م) ساخته شد.زیبا می‌کردند. با دانستنی های چمدون همراه باشید .

یکی از عجایب هفتگانه جهان باستان، آنها تنها شگفتی هستند که وجود آن در بین مورخان مورد مناقشه است.

برخی از محققان ادعا می‌کنند که این باغ‌ها در بابل نبوده، بلکه در واقع در نینوا ، پایتخت امپراتوری آشور بوده‌اند‌.

در حالی که برخی دیگر به نویسندگان باستانی پایبند هستند و منتظر باستان‌شناسی هستند تا مدرکی مثبت ارائه کنند.

برخی دیگر بر این باورند که این باغ ها فقط زاییده تخیل باستانی هستند. باستان شناسی در خود بابل و متون بابلی باستان در این مورد ساکت هستند.

اما نویسندگان باستان باغ ها را به گونه ای توصیف می کنند که گویی در پایتخت نبوکدنصر بوده و هنوز در دوران هلنیستی وجود دارند.

۸حقایق کمتر گفته شده درباره اسکندر مقدونی

طبیعت عجیب و غریب باغ ها در مقایسه با اقلام یونانی آشناتر در لیست و رمز و راز پیرامون مکان و ناپدید شدن آنها، باغ های معلق بابل را به جذاب ترین باغ ها تبدیل کرده است.

 

 بابل و نبوکدنصر دوم

بابل، واقع در حدود ۸۰ کیلومتری (۵۰ مایلی) جنوب بغداد امروزی در عراق، شهری باستانی با سابقه سکونت به هزاره سوم قبل از میلاد بود.

بزرگترین دوره در تاریخ این شهر در قرن ششم قبل از میلاد در زمان سلطنت نبوکدنصر دوم بود که این شهر پایتخت امپراتوری نو بابلی بود.

این امپراتوری توسط نابوپلاسار، پدر نبوکدنصر (ح. ۶۲۵-۶۰۵ ق. م.) پس از پیروزی های او بر امپراتوری آشور تأسیس شد.

نبوکدنصر دوم به کارهای بزرگتری از جمله تصرف اورشلیم در سال ۵۹۷ قبل از میلاد ادامه داد.

سپس پادشاه بابل تصمیم گرفت پایتخت خود را به یکی از باشکوه ترین شهرهای جهان تبدیل کند.

۱۱ حقیقت جالب در مورد برج ایفل که نمی دانید

دروازه ایشتارساخته شد ج. ۵۷۵ قبل از میلاد با برج‌های زیبا و تصاویر کاشی‌هایی از حیوانات واقعی و خیالی، یک دیوار دوگانه آجری ۷ تا ۲۰ کیلومتری شهر را احاطه کرد.

بزرگترین دیواری که تا به حال ساخته شده است  و سپس احتمالاً باغ‌های تفریحی وسیعی را اضافه کرد که شهرت آنها در سراسر جهان گسترش یافت.

نامگذاری و توضیحات

اکثریت محققین موافقند که ایده کشت باغها صرفاً برای خوشگذرانی، در مقابل تولید غذا، از هلال حاصلخیز سرچشمه گرفته است .

جایی که آنها به عنوان بهشت ​​شناخته می شدند.

از آنجا این تصور در سراسر مدیترانه باستان گسترش یافت ، به طوری که در دوران هلنیستی، حتی افراد خصوصی، یا حداقل افراد ثروتمندتر، باغ های خصوصی خود را در خانه های خود می کشتند.

باغ‌ها فقط مربوط به گل و گیاه نبودند، زیرا آثار معماری، مجسمه‌سازی و آب به آن افزوده شد و حتی مناظر نیز مورد توجه باغبان منظر باستانی بود.

باغ‌ها به قدری ویژگی مورد علاقه‌ای شدند که نقاشان نقاشی دیواری ، مانند کسانی که در پمپئی بودند، تمام دیوارهای ویلاها را با صحنه هایی پوشانده بود که این توهم را ایجاد می کرد که با ورود به یک اتاق فرد نیز وارد باغ می شود.

بنابراین، همه این مکان‌های دلپذیر در فضای باز، وجود خود را مدیون بین‌النهرین باستان و بالاتر از همه، باغ‌های معلق باشکوه بابل هستند.

باغ های معلق متعلق سمیرامیس بود

باغ های معلق بابل را گاهی اوقات به عنوان باغ‌های معلق سمیرامیس می‌نامیدند.

زیرا پادشاه زن آشوری نیمه افسانه‌ای و نیمه الهی که یونانیان تصور می‌کردند بابل را در قرن نهم قبل از میلاد به طور گسترده بازسازی کرده است.

تخت جمشید و ۵ حقیقت اعجاب انگیز

هرودوت ، مورخ یونانی قرن پنجم قبل از میلاد، سیستم آبیاری چشمگیر بابل و دیوارها را توصیف می‌کند، اما به هیچ باغی اشاره نمی‌کند (اگرچه ابوالهول نیز به طرز عجیبی در توصیف او از جیزه غایب است ) .

اولین باری که در یک منبع باستانی از باغ ها یاد می شود توسط بروسوس از کوس، در واقع کشیشی به نام بل اوسرو از بابل است که به جزیره یونانی نقل مکان کرد.

نوشتنج ۲۹۰ پیش از میلاد، آثار بروسوس تنها به عنوان گزیده‌هایی از نویسندگان بعدی باقی مانده است، اما بسیاری از توصیف‌های او از بابل توسط باستان‌شناسی تأیید شده‌اند.

بروسوس تراس‌های سنگی مرتفعی را توصیف می‌کند که به تقلید از کوه‌ها و با انواع درختان و گل‌های بزرگ کاشته شده‌اند.

تراس ها نه تنها جلوه زیبایی شناختی دلپذیری از پوشش گیاهی آویزان ایجاد می کردند، بلکه آبیاری آنها را آسان تر می کردند.

بروسوس همچنین توضیح می‌دهد که چرا این باغ‌ها تأسیس شدند تا همسر پادشاه بابل، زنی  به نام آمیتیس، کمتر برای سرزمین سرسبز و تپه‌ای خود احساس غربت کند.

افسوس که هیچ اشاره ای به ملکه ای به این نام در اسناد بابلی وجود ندارد.

چندین منبع دیگر باغ‌ها را به گونه‌ای توصیف می‌کنند که گویی هنوز در قرن چهارم قبل از میلاد وجود داشته‌اند.

اما همه آنها قرن‌ها پس از سلطنت نبوکدنصر نوشته شده‌اند و همه توسط نویسندگانی نوشته شده‌اند که تقریباً به طور قطع هرگز از بابل بازدید نکرده‌اند و از باغبانی یا مهندسی اطلاعات کمی داشتند.

استرابون، جغرافی دان یونانی (حدود ۶۴ قبل از میلاد – حدود ۲۴ پس از میلاد)، موقعیت باغ ها را در کنار رود فرات، که از بابل باستان می گذشت، و ماشین آلات پیچیده ای از پیچ ها که آب را از رودخانه برای آبرسانی به آب می کشید، توصیف می کند.

باغ ها وی همچنین به وجود پله برای رسیدن به سطوح مختلف اشاره می کند.

در همین حال، دیودوروس سیکولوس، مورخ یونانی، که در قرن اول پیش از میلاد می‌نویسد، خاطرنشان می‌کند که تراس‌ها مانند یک تئاتر باستانی به سمت بالا شیب داشتند و ارتفاع کلی آن به ۲۰ متر (۶۵ فوت) می‌رسید.

 

باغ های بین النهرین

پیشینه های شناخته شده ای برای باغ های بزرگ در بین النهرین وجود دارد که به پیش از باغ هایی که گفته می شود در بابل بوده اند، قدمت دارند.

حتی تصاویری از آنها وجود دارد، به عنوان مثال، بر روی یک تابلوی برجسته از کاخ شمالی آشوربانیپال (۶۶۸–۶۳۱ قبل از میلاد) در نینوا، که اکنون در موزه بریتانیا، لندن است.

در واقع، برخی از محققان پیشنهاد می‌کنند که کل ایده باغ‌های بابلی نتیجه یک آمیختگی تاریخی است، و این نینوا است که در واقع شگفتی افسانه‌ای را داشت که توسط سناخریب (ح. ۷۰۵-۶۸۱ ق.م ) در آنجا ساخته شد.

شواهد متنی و باستان‌شناسی فراوانی از باغ‌های نینوا وجود دارد، و حتی گاهی از این شهر به عنوان «بابل قدیم» یاد می‌شد.

به هر حال، حتی اگر فرضیه نینوا پذیرفته شود، باز هم احتمال وجود باغ در بابل را منتفی نمی کند.

باغ های پاسارگاد در کوه های زاگرس

همچنین باغ‌هایی پس از تاریخ فرضی برای باغ‌های معلق بابل، باغ‌هایی در پاسارگاد در کوه‌های زاگرس که توسط کوروش بزرگ (متوفی ۵۳۰ پیش از میلاد) ساخته شده بود، وجود داشت.

همه این باغ‌ها معمولاً دارای تراس‌هایی برای کمک به آبیاری، دیوارهای بلند برای ایجاد سایه بودند.

درختان در کنار هم قرار می‌گرفتند تا رطوبت حیاتی خود را بهتر حفظ کنند و بادهای سوزان را تحمل کنند.

البته همه در نزدیکی منبع آب فراوان قرار داشتند. این باغ ها معمولاً با کاخ ها مرتبط بودند (تقریباً در هر فرهنگ از چین باستانبه Mesoamerica) برخی از محققان را به این حدس و گمان واداشت که باغ‌های بابل، اگر وجود داشتند، در نزدیکی یا در یکی از کاخ‌های سلطنتی نبوکدنصر در کرانه‌های رود فرات نیز بودند.

عجایب هفتگانه

برخی از بناهای جهان باستان با زیبایی، جاه‌طلبی هنری و معماری و مقیاس وسیع خود بازدیدکنندگان را از دور و نزدیک تحت تأثیر قرار می‌دادند که شهرت آنها به‌عنوان مناظر دیدنی (themata) برای مسافر و زائر باستانی افزایش یافت.

هفت اثر تاریخی از این دست زمانی که نویسندگان باستانی مانند هرودوت، کالیماخوس سیرنه ، آنتی پاتر صیدون و فیلون بیزانسی به فهرست اصلی تبدیل شدند.

فهرست کوتاهی از شگفت انگیزترین مناظر جهان باستان را گردآوری کرد.

در بسیاری از فهرست‌های اولیه شگفتی‌های باستانی، باغ‌ها در کنار دیوارهای باشکوه شهر بابل ذکر شده‌اند که به گفته استرابون ۷ کیلومتر طول داشته و در مکان‌هایی به ضخامت ۱۰ متر و ارتفاع ۲۰ متر و مرتباً با برج‌های بلندتر مشخص شده‌اند.

نویسنده پی. جردن پیشنهاد می‌کند که باغ‌ها به فهرست تثبیت‌شده عجایب هفتگانه جهان باستان راه یافته‌اند، زیرا آنها «به دنبال تلاش‌های مجلل و عاشقانه محض بودند» (۱۸).

پس از نبوکدنصر، بابل همچنان به عنوان بخشی از امپراتوری های هخامنشی (۵۵۰-۳۳۰ پ.م.) و سلوکی (۳۱۲-۶۳ پ.

این شهر که متوالی توسط اشکانیان، اشکانیان و ساسانیان تصرف شد، همچنان اهمیت استراتژیک منطقه‌ای خود را حفظ کرده است و بنابراین، این امکان کاملاً وجود دارد که باغ‌ها تا چندین قرن پس از ساخت خود باقی بمانند.

کاوش های باستانی

کاوش های باستان شناسی سیستماتیک در سال ۱۸۹۹ میلادی در بابل باستان آغاز شد، و اگرچه بسیاری از سازه های باستانی مانند دیوارهای دوگانه و دروازه ایشتار یافت شده است.

اما اثری از باغ های افسانه ای وجود ندارد.

یافته‌های امیدوارکننده از ۱۴ اتاق طاق‌دار در حین کاوش‌های کاخ جنوبی بابل – پس از کشف لوح‌هایی که متعاقباً در محل کشف و رمزگشایی شدند – چیزی دیدنی‌تر از انبارها، هر چند بزرگ، نبود.

مجموعه دیگری از کاوش‌های بسیار نزدیک‌تر به رودخانه و بخشی از یکی دیگر از کاخ‌های پادشاه، زه‌کشی‌های بزرگ، دیوارها و آنچه می‌توانست یک آب انبار باشد.

همه ویژگی‌های آبیاری لازم برای باغ‌ها را نشان داده است، اما دلیلی برای اثبات شگفتی گمشده افسانه‌ای نیست.

 

جدای از سکوت باستان شناسی، به طور قابل توجهی، هیچ منبع بابلی به باغ ها اشاره نکرده است .

چه ساخت و چه وجود آنها، حتی در حالت ویران.

این شاید بدترین شواهد در مورد وجود باغ‌ها در بابل باشد، زیرا سوابق بابلی بازمانده شامل توصیفات جامعی از دستاوردها و پروژه‌های ساختمانی نبوکدنصر تا نام خیابان‌های بابل است.

علیرغم فقدان شواهد متنی فیزیکی و معاصر، به نظر دشوار می‌رسد که باور کنیم که این باغ‌ها هرگز وجود نداشته‌اند.

زمانی که افسانه‌های آنها چنین پوششی را توسط نویسندگان باستانی برانگیخت و آنها برای مدت طولانی جای خود را در فهرست شگفتی‌ها حفظ کردند.

اگر این ایده ساده که باغ ها واقعاً در نینوا بوده اند رد شود، پاسخ محتمل، مثل همیشه، جایی در میانه به نظر می رسد.

فهرست اصلی شگفتی‌ها توسط نویسندگان یونانی یا کسانی که برای مخاطبان هلنیستی می‌نوشتند جمع‌آوری شده‌اند و چه چیزی بیشتر از یک باغ سرسبز عجیب و غریب که در آب و هوای غیرممکن گرم آبیاری می‌شود، یک یونانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که برای خشک کردن دامنه‌های پلکانی باغ‌های زیتون استفاده می‌شود.

عراق؟ شاید در بابل نوعی باغ وجود داشته باشد که اندازه آن مانند کاخ کنوسوس درکرت توسط نسل های قبلی نویسندگان یونانی به هزارتوی افسانه ای تبدیل شد . شاید زمان نشان دهد که باستان شناسی به تحقیقات کند و پر زحمت خود در گذشته ادامه می دهد.

در هر صورت، باغ‌های معلق بابل نمونه عالی برای این است که چرا ایده عجایب هفتگانه در وهله اول خلق شد فهرست کوتاهی از تلاش‌های واقعاً شگفت‌انگیز انسانی که کمتر کسی می‌توانست آن را ببیند، اما با این وجود، همچنان شگفت‌انگیز است.