چرنوبیل پس از یک نسل / چرنوبیل امروز چگونه است ؟

مردم چرنوبیل امروز 

در پی فاجعه ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، بیش از ۱۱۰۰۰۰ نفر ساکن در CEZ که به تازگی مشخص شده بود، مجبور به تخلیه شدند.

در این زمان، منطقه ممنوعه فقط ۳۰ کیلومتر اطراف راکتور شماره ۴ را در بر می گرفت.

بعداً گسترش می یابد و کل منطقه داخل آن برای سکونت انسان ناامن تلقی می شود. طی ماه های آینده، بیش از ۲۳۰۰۰۰ نفر دیگر در CEZ در حال رشد تخلیه خواهند شد. 

مشاهده شدن سنگ عجیبی در مریخ+عکس

فقط چند ساعت به آنها فرصت داده شد تا وسایل خود را جمع کنند، و اگرچه به برخی گفته شد که می توانند برگردند، اما اکثر آنها هرگز این کار را نکردند. مردمی که خانه هایشان در داخل CEZ بود، کنده شدند. بسیاری به زندگی روستایی عادت کرده بودند، اما پس از فاجعه چرنوبیل، مجبور شدند خود را با زندگی در شهرهایی با پانسیون های جدید و بلوک های آپارتمانی بزرگ شوروی وفق دهند .

این تغییر برای بسیاری از ساکنان شهرهای اطراف چرنوبیل مناسب نبود، بنابراین آنها بازگشتند.

حدود ۱۲۰۰ نفر بدون توجه به غیرقانونی بودن اقدامات خود و خطرات احتمالی برای سلامتی خود به خانه های خود بازگشتند.

 از امروز، حدود ۱۳۰ تا ۱۵۰ نفر از ساکنان در منطقه محروم مانده‌اند و ارتباطشان با خانه‌های آبا و اجدادی‌شان بسیار مهم است که نمی‌توان آن‌ها را رها کرد. 

مردمی که بازگشتند، اکثراً مردان و زنان بالای ۵۰ سال، سال‌های دلخراش حکومت شوروی و تهاجم نازی‌ها را گذرانده بودند و تمایلی به آواره شدن و حمله مجدد به دلیل خطرات هسته‌ای نداشتند.

 

 

بسیاری از این شهرک نشینان ، آنطورکه به آنها گفته می شود، مقامات را به چالش کشیدند تا به جای وادار کردن آنها به ترک سرزمینشان، به آنها شلیک کنند.

مقامات اجازه اسکان اکثر زنان مسن را دادند و این کشاورزان اکنون تقریباً به همان روشی که قبل از فاجعه زندگی می کردند زندگی می کنند.

مردان و زنانی که برگشتند مزارع خود را اداره می کردند و به دنبال غذا می گشتند.

در سال ۲۰۱۲، یکی از ساکنان گفت که سوراخی در حصار CEZ در نزدیکی خانه خود ایجاد کرده است که از طریق آن می تواند توت ها و قارچ ها را جمع آوری کند.

آن‌ها از پلیس طفره می‌روند، از زمین زندگی می‌کنند و زندگی‌هایی را می‌گذرانند که در آن راحت هستند، اگر نه به این دلیل که آن‌ها می‌دانند.

اثرات آن بر سلامت جسمانی آنها آشکار است و سرطان تیروئید به ویژه شایع است، اما به نظر می رسد که آنها تا زمانی که بتوانند در آرامش زندگی کنند اهمیتی نمی دهند .

گروه دیگری از شهروندان شوروی سابق در حالی وارد چرنوبیل شدند که ساکنان اصلی در حال تخلیه بودند.

گروه‌هایی از کارگران و دانشمندان ضدعفونی‌کننده برای کمک به پاکسازی یا مطالعه آشفتگی و تأثیرات آن بر مناطق اطراف به محل فاجعه سرازیر شدند.

بسیاری از کارگران هنوز در چرنوبیل هستند و به تحقیق و مهار در سایت کارخانه و شهرهای اطراف کمک می کنند.

در حالی که اکثر آنها به طور تمام وقت در شهرهایی مانند پریپیات زندگی نمی کنند، آنها کار می کنند و به طور منظم در آنجا زندگی می کنند و به حفظ مطالعات منطقه کمک کنند.

در همین حال، اطراف CEZ افرادی از مناطق مختلف اوکراین هستند.

از آغاز سال ۲۰۱۴، درگیری با روسیه به طور فزاینده ای خشونت آمیز شد و مردم به دنبال جامعه ای ارزان و نیمه عادی برای زندگی در آن بودند. ساختارهای در حال فروپاشی و پوسیده ای که خانواده ها با کمک های دولتی در آنها زندگی می کنند.

از آنجایی که مردم CEZ و نزدیک به CEZ جوامعی را تشکیل می دهند و تجربیات خود را به اشتراک می گذارند، انعطاف پذیری مشترکی را در این منطقه ایجاد کرده است .

 

ساختمان هایی که پس از فاجعه چرنوبیل به جا مانده اند، یادآور هرج و مرج ناشی از ذوب هسته ای هستند. آنها همچنین منادیان نگران کننده هستند از آنچه در ادامه رها شدن منطقه رخ خواهد داد.

 

 

 

امروزه، تابوت بتنی که رآکتور شماره ۴ را دفن کرده است توسط محاصره ایمن جدید (NSC) احاطه شده است .

که محل عملیات مهار و مدیریت زباله های هسته ای است که توسط دولت اوکراین انجام می شود.

این سازه که در سال ۲۰۱۶ ساخته شده است، فضایی را برای حدود ۳۰۰۰ دانشمند و مهندس فراهم می کند تا بر روی مهار تشعشعات سایت کار کنند.

علاوه بر این، این سازه برای محافظت از مناطق اطراف در برابر تشعشعات به مدت ۱۰۰ سال طراحی شده است.

در این میان، امید این است که پس از حذف سوخت رادیواکتیو که هنوز در داخل راکتور وجود دارد، تابوت بتنی از بین برود.

 

 

سازه های باقی مانده در شهرهای نزدیک چرنوبیل در حال فروپاشی هستند اما در زمان گیر کرده اند.

آنها حاوی اقلام به جا مانده هستند که آنها را بیشتر شبیه کپسول های زمان دهه ۱۹۸۰ می کند و نگاهی به زندگی افرادی دارد که هرگز به خانه های خود بازنگشتند.

همانطور که گفته شد، بسیاری از این منازل حداقل برای بخشی از هر ماه با جابجایی کارگران در داخل و خارج از CEZ تصرف شده اند.

با این حال، اکثریت قریب به اتفاق ساختمان‌ها در منطقه نزدیک به ۲۷۰۰ کیلومتری هنوز متروک هستند و به تأثیرات زمان واگذار شده‌اند.

عکس هایی از این سازه ها در حالات مختلف پوسیدگی دیده می شود که بیننده را با احساس ناراحتی و تاریکی مواجه می کند.

از آنجایی که بسیاری از مکان‌ها توسط طبیعت تسخیر شده‌اند، این امری ذاتی است که فرد از فضایی مانند این، نوعی فضای شبه مرزی تخیل پسا آخرالزمانی بترسد.

.

 

 

علاوه بر این، از طریق این ترس، حس کنجکاوی بیمارگونه متولد می شود.

این کنجکاوی الهام بخش صنعت پررونق گردشگری بود که در CEZ و اطراف آن تا حمله روسیه به اوکراین در اوایل سال ۲۰۲۲ شکوفا شد.

این نوعی ضد گردشگری است، نگاهی به یک آخرالزمان بالقوه. شهرهای متروکه اطراف چرنوبیل، به این ترتیب، نقش جدید عجیبی را برای میزبانی از مردم، تا ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال قبل از سال ۲۰۲۲، ایفا می کنند که می خواهند پیامدهای هسته ای را به عنوان نوعی سرگرمی ببینند.

احتمالاً بدتر از آن، جهش اقتصادی است که با رها شدن چرنوبیل به وجود آمد. بسیاری از کارآفرینان فرصتی را در انبارهای متروکه شهرهای CEZ دیدند، زیرا آنها املاک و مستغلات ارزان قیمتی بودند که می‌توانستند در آن شرکت راه اندازی کنند.

قدرت اقتصادی برای برخی در خرابه‌های عملیات‌های قدیمی شوروی فراهم کرده است. ردپای چرنوبیل و شهرهای اطراف آن چه برای سرگرمی و چه برای تجارت استفاده شود، ردپایی متناقض است.

وقتی انسان ها منطقه را ترک کردند و آن را رها کردند، دیگران به آنجا رفتند و از فاجعه بهره برد.

 

طبیعت توانایی عجیبی برای بازگشت پس از یک فاجعه دارد و محیط طبیعی

چرنوبیل نیز تفاوتی ندارد. CEZ، در حالی که بیشتر توسط انسان ها رها شده است، جمعیت زیادی از حیوانات از همه گونه های مختلف را در خود جای داده است. منطقه محروم در حال حاضر سومین منطقه حفاظت شده طبیعی در سرزمین اصلی اروپا است و به عنوان یک آزمایش تصادفی در وحشی مجدد پس از سقوط هسته ای عمل می کند.

 

وزارت بوم شناسی و منابع طبیعی اوکراین و عوامل CEZ با همکاری نزدیک در سراسر مرز بلاروس با حفاظت رادیولوژی Polesskiy و برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، پروژه ای رسمی را به امید حمایت از رونق گیاهان و جانوران ایجاد کرده اند. این پروژه با عنوان حفظ، تقویت و مدیریت ذخایر کربن و تنوع زیستی در منطقه محروم چرنوبیل در سال ۲۰۱۵ آغاز شد و به ایجاد یک زیست کره فرامرزی در CEZ بین اوکراین و بلاروس کمک کرد.

وزارت بوم شناسی و منابع طبیعی اوکراین و عوامل CEZ با همکاری نزدیک در سراسر مرز بلاروس با حفاظت رادیولوژی Polesskiy و برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، پروژه ای رسمی را به امید حمایت از رونق گیاهان و جانوران ایجاد کرده اند. این پروژه با عنوان حفظ، تقویت و مدیریت ذخایر کربن و تنوع زیستی در منطقه محروم چرنوبیل در سال ۲۰۱۵ آغاز شد و به ایجاد یک زیست کره فرامرزی در CEZ بین اوکراین و بلاروس کمک کرد.

حفاظت‌های این پروژه محافظت می‌شوند و فراتر از حمایت از جمعیت حیوانات، به طبیعت اجازه داده‌اند تا در این منطقه بیداد کنند، به این امید که گیاهان و جنگل‌های طبیعی به پاکسازی زمین و آب آلوده کمک کنند. در حالی که این ممکن است امید باشد، اما هنوز شایان ذکر است که چندین گیاه و جانور از نظر ژنتیکی تحت تأثیر تشعشعات در CEZ قرار گرفتند. حیوانات هنوز با جهش‌های ژنتیکی عجیبی به دنیا می‌آیند که ویژگی‌های آنها را مخدوش می‌کند و گیاهان وقتی در خاک پرتوزا رشد می‌کنند برای مصرف انسان خطرناک هستند. در حالی که یادگیری تأثیر تشعشع بر حیوانات ادامه دارد، آشکار است که جهش ها بر جمعیت ها، به ویژه در دام ها تأثیر گذاشته است، اما برای جلوگیری از رشد در مقیاس بزرگ

کافی نیست.

 

 

بین سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۹۶، جمعیت گوزن‌ها در CEZ منفجر شد و گونه‌های دیگر، از جمله بیش از ۶۰ گونه نادر، رایج‌تر شدند. جمعیت گرگ ها در حال حاضر هفت برابر بیشتر از قبل از حادثه است. سیاهگوش اوراسیا، خرس قهوه ای، گاومیش کوهان دار و لک لک تنها تعداد کمی از گونه های جانوری هستند که در منطقه محرومیت مجدداً سکنی گزیده اند. در حالی که این منطقه قبل از فاجعه عمدتاً مزارع کاج بود، جنگل‌های اولیه انبوه تنوع زیستی را به منطقه اضافه کرده اند.

اسب‌های پرژوالسکی که زمانی در کل دشت‌های اوراسیا پرسه می‌زدند، پس از آخرین مشاهده یک اسب در دهه ۱۹۶۰ در طبیعت منقرض شدند. با این حال، هنگامی که ۳۰ اسب پرژوالسکی به CEZ معرفی شدند، جمعیت رشد کرد. جمعیت وحشی به بیش از ۲۰۰ نفر افزایش یافته است، با افزودن‌های جدید محققان به این باور رسیده‌اند که جمعیت در چندین نسل دیگر پایدار خواهد بود.

 

هنگامی که نیروهای روسی در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ به اوکراین حمله کردند ، آنهااین کار را از طریق منطقه ممنوعه اطراف ویرانه های چرنوبیل انجام دادند. ارتش روسیه بیش از پنج هفته منطقه اطراف نیروگاه منحل شده را اشغال کرد و حدود ۵۴ میلیون دلار خسارت به CEZ و NSC وارد کرد.

 

محل فاجعه پایگاهی منطقی برای بیش از ۱۰۰۰ سرباز روسی بود، زیرا شورای امنیت ملی دارای عملیات الکتریکی است که به شبکه اصلی برق کیف متصل می شود و حملات هوایی از اوکراین بعید است. حرکت منظم نیروها و وسایل نقلیه در داخل CEZ باعث ایجاد اختلال در تشعشعات هسته‌ای سایت شد و گرد و غبار و خاک را بهم زد که ذرات رادیواکتیو بیشتری را در هوا منتشر کرد. ارتش روسیه علاوه بر غارت و نابودی بسیاری از آزمایشگاه‌ها و تجهیزات کامپیوتری واقع در NSC، برق نیروگاه را نیز قطع کرد و خنک‌سازی مواد هسته‌ای رو به زوال را غیرقابل اعتماد کرد.

.

 

 

در حالی که اشغال فعال بود، هیچ آسیب جبران ناپذیری به سایت وارد نشد و هیچ حادثه ای رخ نداد، اما تهاجم احتمال وقوع یک فاجعه هسته ای دیگر را بیشتر کرد . دانشمندان می گویند که اگرچه محیط زیست CEZ به طور دائم تحت تأثیر قرار نگرفته است، اما خطر حوادث – آتش سوزی، انفجار یا ریزش زمین – می تواند برای منطقه اطراف چرنوبیل ویرانگر باشد. علاوه بر این، اگرچه هیچ فاجعه بزرگی رخ نداد، دانشمندان شورای امنیت ملی گفتند که تهاجم روسیه مطمئناً با کاهش کارایی مهار هسته ای، سرقت فناوری و از بین بردن تجهیزات مورد نیاز برای پایدار نگه داشتن نیروگاه به سایت آسیب رسانده است .