تخت جمشید و ۵ حقیقت اعجاب انگیز

نقش برجسته های تخت جمشید زمانی حکاکی شده اند که امپراتوری ایران در دوره هخامنشی در اوج قدرت خود بود. نقش برجسته‌های شگفت‌انگیز همچنان بازدیدکنندگان شهر باستانی را مجذوب خود کرده است. با چمدون همراه باشید 

 اهمیت هنری نقش برجسته ها

نقش برجسته یک تکنیک مجسمه سازی است که در آن هنرمند موضوع خود را از یک پس زمینه صاف و محکم کنده می کند. نقش برجسته را می توان در درجات مختلف انجام داد، از نقش برجسته، کوتاه شده کلمه ایتالیایی “basso-rilievo”، که فقط به معنای تسکین کم است تا نقش برجسته.

در نقش برجسته، شکل ها و سوژه ها از پس زمینه دورتر هستند. به طور کلی بیش از نیمی از جرم مجسمه. برعکس، نقش برجسته یک مجسمه کم عمق باقی می ماند، با چهره هایی که به سختی از سطح پشت سر بیرون می زنند. این تکنیک‌ها را می‌توان به درجات مختلف، حتی در یک اثر هنری مشابه، مانند دروازه‌های بهشت ​​لورنزو گیبرتی در فلورانس، که از نقش برجسته برای چهره‌های اصلی پیش‌زمینه و نقش برجسته برای به تصویر کشیدن محیط پس‌زمینه استفاده می‌کند، استفاده کرد.

نقش برجسته به عنوان یکی از قدیمی ترین اشکال هنر توسط تمدن های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. برخی از اولین نقش برجسته های کشف شده در حدود ۳۰۰۰۰ سال پیش در غارهای صخره ای کنده شده اند. این سبک در امپراتوری های باستانی مصر، آشور و بعداً ایران محبوبیت زیادی پیدا کرد.

 

۵حقیقت جالب در مورد سیمون بولیوار که نمی دانید

نقش برجسته ترکیبی و نقش برجسته در یونان و رم مورد علاقه خاص بود. این نقش برجسته‌های تمدن‌های باستانی برای مورخان در بازسازی فرهنگ‌ها و رویدادهای گذشته ارزشمند بوده‌اند و شاید چیزی بیش از نقش برجسته‌های پیچیده کاخ تخت جمشید نباشد.

تخت جمشید و امپراتوری ایران 

این امپراتوری بزرگ برای تطابق با آن به پایتختی نیاز داشت، و در سال ۵۱۵ قبل از میلاد، اولین ساخت و ساز در تخت جمشید، کلانشهری کاملاً جدید که در کوه‌های ایران امروزی قرار دارد، آغاز شد. کارکرد واقعی آن بسیار دورتر از آن‌که بتواند به‌عنوان مرکز روزمره اداره کار کند، یک مرکز تشریفاتی بزرگ بود، به‌ویژه در مخاطبان مقامات خارجی و جشن نوروز، سال نو ایرانی. کوروش ممکن است این مکان را انتخاب کرده باشد، اما در نهایت داریوش بر بیشتر طراحی و ساخت ساختمان‌های شاهنشاهی نظارت داشت. او مجسمه سازان را مأمور کرد تا این ساختمان ها را با نقش برجسته های متعدد و عجیب تزئین کنند.

اگرچه ایرانیان از طریق کتیبه‌ها و برخی نوشته‌ها سوابق خود را ثبت می‌کردند، سنت تاریخی آنها عمدتاً شفاهی و تصویری بود. نقش برجسته‌های زیبا نه تنها تاریخ و شکوه امپراتوری را به بازدیدکنندگان باستانی نشان می‌دهند، بلکه همچنان داستان خود را برای بینندگان مدرن بازگو می‌کنند و بینش ارزشمندی از تمدن زمانی بزرگ ارائه می‌دهند.

۱.هنر تقلیدی زندگی در آپادانا

یکی از شاخص‌های اصلی هویت آپادانا، تالار تماشاچیان پرآذین مجموعه کاخ، مجموعه مجسمه‌های نقش برجسته‌ای بود که دیوارها و راه پله‌های آن را پوشانده بودند. این تصاویر نگهبانان، درباریان و سفیران را از هر گوشه امپراتوری ایران به تصویر می کشند. مورخان و باستان شناسان توانسته اند هیئت های منفرد از جمله مصری ها، اشکانیان، اعراب، بابلی ها، نوبی ها، یونانی ها و بسیاری دیگر را شناسایی کنند. نقش برجسته‌ها نه تنها شواهدی از ملت‌هایی که به ایرانیان باج می‌پرداختند، ارائه می‌کنند، بلکه جزئیات مهمی را در مورد آن ملت‌ها و به‌ویژه کالاها و ارزش‌های مرتبط با آن‌ها در اختیار مورخان قرار می دهند.

گروهی از ارامنه یک اسب نر را می آورند و از گزارش استرابون نویسنده یونانی حمایت می کنند که ارمنیان به داریوش ۲۰۰۰۰ کلت پرداخت کردند. هیئت هندی طلا و یک گاومیش می آورد و نوبی ها از جنوب مصر یک عاج فیل و یک کاپی را تقدیم می کنند. مورخان حتی حرکت شترهای یک کوهانه و دو کوهانه را با کمک نقش برجسته های تخت جمشید ردیابی کرده اند، شتر یک کوهانه توسط بسیاری از هیئت های عربی به عنوان ادای احترام ارائه می شود، دو کوهانه در کنار گروه های فرهنگی ایرانی ظاهر می شود .

 

۲.همه ی نقش های برجسته ها به پادشاه اشاره می کنند

شاید عجیب‌ترین و گرامی‌ترین ادای احترام از سوسیان‌ها باشد، که نشان داده می‌شود یک شیر و دو توله‌اش را به داریوش هدیه می‌دهند. شیر نماد سنتی سلطنت در ایران بود. در تخت جمشید مکرراً می‌توان نمایش‌هایی از شیرها یافت، زیرا هدف اصلی شهر، معطوف کردن توجه به پادشاه بزرگ ایران بود. نقش برجسته مرکزی که اکنون در موزه باستان‌شناسی تهران به نمایش گذاشته می‌شود، تمرکز اتاق و تمام پیکره‌های کنده‌کاری شده آن را به تصویر داریوش می‌آورد که بر تخت او نشسته بود، در کنار پسرش قرار داشت و ادای احترام بازدیدکنندگان را دریافت می کرد.

این شخصیت‌ها را می‌توان به‌عنوان داریوش و پسرش خشایارشا در هنگام سفارش کار شناسایی کرد، اما نقش برجسته‌ها نیز عمدا مبهم هستند و هیچ ویژگی منحصربه‌فردی از خود داریوش را به تصویر نمی‌کشند. به این ترتیب، نقش برجسته به عنوان تصویر بزرگتر و نمادین از سلسله سلطنتی قوی هخامنشی، شاه بزرگ و جانشین آماده، در مرکز امپراتوری بزرگ ایران عمل می کنند.

بردباری پادشاه و امپراتوری ایرانی که در آن تصاویر سلطنت منعکس شده است تا حدودی منحصر به پادشاهی های باستانی است. در جایی که هنر یونانی و رومی غالباً رهبران خود را نشان می‌دهد که ملت‌های اطراف را درهم می‌کوبند، درباریان ایرانی نشان داده می‌شوند که آنها را با دست هدایت می‌کنند تا به پیش داریوش بیایند. این یک تبلیغ قدرتمند برای همه کسانی بود که وارد سالن شدند، اما تا حد زیادی درست بود. کوروش که به‌شدت تحت انقیاد آشوری‌ها قرار گرفت، برای ساختن امپراتوری تلاش کرد که ملت‌های تسخیر شده‌اش را با هم ادغام کند و به فرهنگ‌ها و مذاهب آنها احترام بگذارند.

۳.نقش برجسته های تخت جمشید یکی از قدیمی ترین نقوش اساطیری را به تصویر می کشد

در چهار مکان مجزا در اطراف تخت جمشید، این کاخ تصویری از شیری است که با گاو نر درگیری دارد. قدمت این موتیف حداقل به عصر حجر برمی‌گردد و امروزه نیز درباره معنای دقیق آن بحث می‌شود. به یک معنا، مبارزه نمادی است برای ابدیت، تنش دائمی زندگی در برابر مرگ و هر یک از آنها دیگر را رها می کند.

گمان می رود نقش برجسته تخت جمشید نمادی از شکست زمستان است که به صورت گاو نر در اعتدال بهاری به شکل شیر نشان داده می شود، بنابراین منعکس کننده جشن سال نو است که کاخ در آن قرار داشت. با این حال عجیب است، در حالی که شیر نماد سلطنت ایرانی بود، گاو نر به طور سنتی نماد خود ایران بود. در مبارزه سنگی دائمی شیر و گاو، ممکن است بازتابی از خود سلطنت وجود داشته باشد. شیر بر گاو تسلط دارد، اما شیر بدون گاو نیز نمی تواند زندگی کند.

 

 

۴. نقش برجسته ها تنها سایه ای از شکوه اصلی خود هستند

دانشمندان با انجام آزمایشاتی بر روی نمونه‌های سطحی که از نقش برجسته‌های آهکی تخت جمشید گرفته شده بود، دریافتند که نقش برجسته‌ها همگی در زمان خود نقاشی شده‌اند. آنها توانسته اند رنگدانه های مشتق شده از آبی مصری، آزوریت، مالاکیت، هماتیت، سینابار، اخرای زرد و حتی یک کانی سبز نادر تیرولیت را شناسایی کنند. به همان اندازه که مجسمه‌های امروزی چشمگیر هستند، تصور کنید وقتی با رنگ‌های زنده تزئین می‌شدند، چقدر الهام‌بخش هستند .

 

۵.نقش برجسته های بازمانده تنها بخشی از قدر اصلی هستند 

سلطه ایران با آمدن اسکندر مقدونی به پایان رسید . او و سربازانش تخت جمشید را در حالتی پرتنش گرفتند. خشم طولانی مدت از غارت آتن توسط ایرانیان در یک قرن قبل، ناراحت از اینکه به تازگی پرهزینه ترین نبرد خود را در دروازه های ایرانی انجام داده اند، و خشم از کشف تعدادی اسیر یونانی که توسط ایرانیانشان به طرز وحشتناکی شکنجه و مثله شده بودند. اسیرها، سربازان سرسخت نبرد را وارد یک طوفان احساسی کردند. اواخر یک شب، مهمترین ساختمان های تشریفاتی در آتش سوختند.

هنوز مشخص نیست که آیا این آتش‌سوزی تصمیمی بود که برای انتقام گیری حساب شده گرفته شده بود یا نتیجه یک نجیب زاده که مقدونی‌ها را مست کرده بود. گفته می شود که اسکندر از این تخریب پشیمان شده است، اما آسیب قبلاً وارد شده بود و شواهد وحشتناک آن هنوز باقی مانده است. دیوارهای آجری در آپادانا تغییر رنگی را نشان می‌دهند که نشان‌دهنده دمای بالاست. مقدار زیادی آوار حیاط بین آپادانا و تالار صد ستون را پوشانده است که از آنجا آتش سقف چوبی سازه ها را فرو ریخت. در ساختمان‌های کاخ، باستان‌شناسان زغال چوب و خاکستری را یافتند که کف‌ها را پوشانده بود و حتی برخی از ستون‌ها هنوز آثار سوختگی سیاه آتش را دارند .

از قضا، آتش فاجعه بار در واقع پوشش نقره ای مدرنی دارد. دوزخ دیوارهای ساختمانی را که محل نگهداری بایگانی اداری تخت جمشید بود فرو ریخت و الواح زیر آن مدفون شد. بدون محافظت از آن زباله ها، قرص ها احتمالاً در طول هزاران سال بعد از بین می رفتند. در عوض، باستان شناسان توانستند آن سوابق را به دقت حفاری کرده و برای مطالعه بیشتر حفظ کنند.