پاسخ به سئوال بزرگ ! چرا یحیی گل‌محمدی هیچ وقت به مرحله رضایت نمی‌رسد؟

اتفاقاتی که در چند روز اخیر در باشگاه پرسپولیس رخ داده بوی تغییرات می‌دهد. یحیی گل‌محمدی و بازیکنانش کمر همت بسته‌اند تا رضا درویش را از پرسپولیس بیرون کنند و به نظر می‌رسد فاصله زیادی هم تا رسیدن به هدف‌شان ندارند.

بازیکنان پرسپولیس ۳ روز پیش بیانیه‌ای علیه مدیریت سرخپوشان منتشر کردند؛ بیانیه‌ای که مملو از غر زدن و ناله‌های تکراری بود؛ انگار که قراردادهای چندین میلیاردی متعلق به آنها نیست و این بازیکنان به صورت رایگان برای پرسپولیس بازی می‌کنند.

پیش از انتشار این بیانیه، پرسپولیسی‌ها از حضور در تمرین خودداری کرده بودند و دست به اعتصاب زدند. گفته می‌شود دلیل این اعتصاب جریمه ۱۰ درصدی بوده که مدیریت باشگاه به دلیل نتایج ضعیف‌شان در چند بازی گذشته در نظر گرفته بود.

اینکه اینگونه جریمه‌ها تا چه حد با قوانین بین‌المللی سنخیت دارد بحث مفصلی است؛ اما مشکل بزرگی که پرسپولیس دچار آن شده تنها شامل این موضوع نمی‌شود.

همه این اعتراض‌هایی که به مدیریت باشگاه می‌شود از جایی نشات می‌گیرد که خودش باعث بسیاری از مشکلات بوده است.

یحیی‌ گل محمدی که در بیشتر ناکامی ها یک معترض بزرگ است مدام از نداشتن بازیکن گله‌مند است. او جوری ناراضی است که انگار بازیکنان بزرگی همچون محمدحسین کنعانی‌زادگان، علیرضا بیرانوند، گولسیانی، مرتضی پورعلی‌گنجی، مهدی ترابی و … در تیم دیگری بازی می‌کنند و نه در پرسپولیس. ماجرای مذاکره بیرانوند با استقلال که در نهایت به بن‌بست خورد و این دروازه بان در پرسپولیس ماند هم جزو مواردی است که نشان می‌دهد این تیم بر خلاف برخی مظلوم‌نمایی‌ها دارای منابع مالی نامشخصی است که تحت عنوان کمک‌های هوادار متمول به این تیم تزریق می‌شود؛ پس سوال اینجاست که چرا یحیی گل‌محمدی هیچ وقت به مرحله رضایت نمی‌رسد؟آیا اینگونه مسائل تنها به این خاطر نیست که بار مسئولیت نتایج را از روی دوش خود بردارد؟