چگونه بفهمیم کسی دروغ می گوید؟ زبان بدن، عبارات، و سایر نشانه های دروغ گفتن
دروغ گفتن و فریب،رفتارهای رایج انسانی هستند، اما تا همین اواخر، تحقیقات واقعی کمی در مورد اینکه چقدر مردم دروغ می گویند، انجام شده است. نظرسنجی ریدرز دایجست در سال ۲۰۰۴ نشان داد که ۹۶ درصد از مردم حداقل گاهی اوقات دروغ می گویند. با ما در ادامه این مطلب اختصاصی از سبک زندگی چمدون
دروغ گفتن و فریب،رفتارهای رایج انسانی هستند، اما تا همین اواخر، تحقیقات واقعی کمی در مورد اینکه چقدر مردم دروغ می گویند، انجام شده است.
نظرسنجی ریدرز دایجست در سال ۲۰۰۴ نشان داد که ۹۶ درصد از مردم حداقل گاهی اوقات دروغ می گویند. با ما در ادامه این مطلب اختصاصی از سبک زندگی چمدون همراه باشید.
یک مطالعه ملی که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، ۱۰۰۰ بزرگسال آمریکایی را مورد بررسی قرار داد و نشان داد که ۶۰ درصد از پاسخ دهندگان ادعا کردند که اصلا دروغ نمیگویند.
در عوض، محققان دریافتند که حدود نیمی از دروغها تنها توسط ۵ درصد از کل افراد گفته میشود.
این مطالعه نشان می دهد که، اگرچه میزان شیوع متفاوت است، احتمالاً گروه کوچکی از دروغگویان پرکار وجود دارد .
واقعیت این است که اکثر مردم احتمالاً هر از گاهی دروغ می گویند.
برخی از این دروغها «دروغهای سفید کوچک» هستند که هدفشان محافظت از احساسات دیگران است («نه، آن پیراهن شما را چاق نمیکند!»
مواجهه با ترس/ چگونه از ترسهای خود پرهیز کنیم و با آنها مقابله کنیم؟
در موارد دیگر، این دروغها میتوانند بسیار جدیتر (مانند دروغگویی در رزومه) یا حتی شوم (پوشاندن یک جرم) باشند.
نشانه های دروغ گویی
چند علامت قرمز بالقوه که ممکن است نشان دهنده فریبکاری افراد باشد عبارتند از:
- مبهم بودن؛ ارائه جزئیات کمی
- تکرار سوالات قبل از پاسخ دادن به آنها
- صحبت کردن در تکه جمله
- عدم ارائه جزئیات خاص در هنگام به چالش کشیدن داستان
- رفتارهای آراستگی مانند بازی با مو یا فشار دادن انگشتان به لب
چگونه بفهمیم کسی دروغ می گوید؟
اگر مشکوک هستید که ممکن است کسی حقیقت را نمیگوید، به این شاخصها نگاه کنید تا به تشخیص واقعیت از داستان کمک کنید:
زبان بدن
وقتی نوبت به تشخیص دروغ می رسد، افراد اغلب بر روی «گفتن» زبان بدن یا نشانه های فیزیکی و رفتاری ظریفی تمرکز می کنند که فریبکاری را آشکار می کند.
به عنوان مثال، بالا انداختن شانه ها، عدم بیان، حالت بی حوصله و رفتارهای آراسته مانند بازی با موها یا فشار دادن انگشتان به لب ها می تواند فرد دروغگو را از بین ببرد.
زبان بدن گاهی اوقات می تواند به فریب اشاره کند، تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از رفتارهای معمولی “مظنون” همیشه با دروغگویی همراه نیستند.
هاوارد ارلیشمن، روانشناس که از دهه ۱۹۷۰ روی حرکات چشم مطالعه میکرد، دریافت که این حرکات به هیچ وجه به معنای دروغگویی نیستند.
در واقع، او پیشنهاد می کند که تغییر چشم به این معنی است که یک فرد در حال فکر کردن است، یا به طور دقیق تر، به حافظه بلندمدت خود دسترسی دارد . ۴
به طور مشابه، مطالعات دیگر نشان دادهاند که اگرچه سیگنالها و رفتارهای فردی شاخصهای مفید فریب هستند.
برخی از مواردی که اغلب با دروغگویی مرتبط هستند (مانند حرکات چشم) از بدترین پیشبینیکنندهها هستند.
درسی که در اینجا وجود دارد این است که اگرچه زبان بدن ممکن است مفید باشد، اما توجه به همه سیگنال های ممکن مهم است.
نشانه های آوازی
گفتار نامطمئن می تواند ناراحتی و احساس گناه را رد کند.
اگر فرد نامطمئن یا ناامن به نظر می رسد، احتمال دارد حداقل به عنوان دروغگو تلقی شود.
به دنبال کسی باشید که دروغ می گوید تا جزئیات مهم را نادیده بگیرد.
از این گذشته، اگر در وهله اول آن را ربط ندهند، نمی توان آنها را به دلیل دروغ گفتن در مورد یک عنصر جزئی یک داستان (و بنابراین کل ساختگی) خواند.
محققان با استفاده از مفهوم بار شناختی، راهبردی برای کشف دروغ ها ارائه کرده اند.
در مطالعهای روی افرادی که از آنها خواسته شد داستانها را بهجای ترتیب زمانی برعکس گزارش کنند، چالش اضافی دیگر نشانههای کلامی و غیرکلامی را آشکارتر کرد. ۷
دروغ گفتن نه تنها از نظر شناختی نیاز بیشتری دارد، بلکه دروغگویان معمولاً انرژی ذهنی قابل توجهی را برای نظارت بر رفتارهای خود و ارزیابی پاسخ ها برای حفظ اعتبار اعمال می کنند.
دروغ گفتن از نظر ذهنی بیشتر از گفتن حقیقت ضرر دارد.
اگر پیچیدگی شناختی بیشتری اضافه کنید، نشانه های رفتاری ممکن است آشکارتر شوند.
در مطالعه دیگری، ۸۰ مظنون ساختگی در مورد یک رویداد صحنه سازی شده راست یا دروغ گفتند.
از برخی خواسته شد که داستان های خود را به ترتیب معکوس و برخی به ترتیب زمانی گزارش کنند.
محققان دریافتند که مصاحبههای ترتیب معکوس، سرنخهای رفتاری بیشتری را برای فریب نشان میدهند.
در آزمایش دیگری، ۵۵ افسر پلیس مصاحبههای نواری آزمایش اول را تماشا کردند و از آنها خواسته شد مشخص کنند که چه کسی دروغ میگوید و چه کسی دروغ نمیگوید.
تحقیقات نشان داد که افسران مجری قانون در تشخیص دروغها در مصاحبههای ترتیب معکوس بهتر از مصاحبههای زمانی بودند.
برخی از کارشناسان معتقدند که تکیه بیش از حد به سیگنال های خاص ممکن است توانایی تشخیص دروغ را مختل کند.
نشانه های غریزی
به واکنش های روده ای خود گوش دهید. محققان از ۷۲ شرکتکننده خواستند ویدیوهای مصاحبه با مظنونان جنایت ساختگی را تماشا کنند.
برخی یک اسکناس ۱۰۰ دلاری از قفسه کتاب دزدیده بودند. دیگران نداشتند. به همه مظنونان گفته شد که بگویند پول را نگرفته اند.
مصاحبهکنندگان قادر به تشخیص مداوم دروغها نبودند و تنها در ۴۳ درصد مواقع دروغگویان و در ۴۸ درصد موارد راستگویان را شناسایی میکردند.
محققان از آزمونهای زمان واکنش رفتاری ضمنی برای ارزیابی پاسخهای خودکار و ناخودآگاه شرکتکنندگان به مظنونان استفاده کردند.
آزمودنی ها به احتمال زیاد به طور ناخودآگاه کلماتی مانند “غیر صادقانه” و “فریبکارانه” را با مظنونانی که واقعاً دروغ می گفتند مرتبط می کردند.
همچنین احتمال بیشتری داشت که به طور ضمنی کلماتی مانند «معتبر» و «صادق» را با حقیقتگویان مرتبط کنند.
چرا تشخیص دروغ گفتن سخت است
پاسخ های آگاهانه ممکن است با تداعی های خودکار ما تداخل داشته باشد.
افراد به جای تکیه بر غریزه، بر رفتارهای کلیشه ای مرتبط با دروغ، مانند بی قراری و عدم تماس چشمی تمرکز می کنند.
با این حال، تأکید بیش از حد بر چنین شاخصهای غیرقابل اعتمادی، تمایز بین حقیقت و دروغ را دشوار میسازد.
مردم به طرز شگفت آوری در تشخیص دروغ بد هستند.
به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که افراد تنها در ۵۴ درصد از مواقع در محیط آزمایشگاهی قادر به تشخیص دقیق دروغ گفتن بودند که در صورت فاکتورگیری نرخ تشخیص ۵۰ درصد به تنهایی و به طور تصادفی، به سختی قابل توجه است.
محققان UCLA مطالعاتی را در مورد دروغگویی انجام دادند و ۶۰ مطالعه در مورد فریب را تجزیه و تحلیل کردند تا توصیه ها و آموزش هایی را برای اجرای قانون ارائه دهند.
نتایج تحقیقات آنها در مجله آمریکایی روانپزشکی قانونی منتشر شد .
۱۱ محقق اصلی R. Edward Geiselman پیشنهاد میکند که اگرچه تشخیص فریب هرگز آسان نیست.
اما آموزش با کیفیت میتواند توانایی فرد را در تشخیص دروغها بهبود ببخشد .
بدون آموزش، بسیاری از مردم فکر می کنند می توانند فریب را تشخیص دهند، اما تصورات آنها به توانایی واقعی آنها ربطی ندارد.
جلسات آموزشی سریع و ناکافی باعث می شود افراد بیش از حد تجزیه و تحلیل کنند و بدتر از انجام واکنش های درونی خود عمل کنند.
واقعیت این است که هیچ نشانه جهانی و مطمئنی وجود ندارد که کسی دروغ می گوید.
همه نشانهها، رفتارها و شاخصهایی که محققان با دروغگویی مرتبط میدانند، صرفاً سرنخهایی هستند که میتوانند آشکار کنند که آیا فرد صریح است یا خیر.
دفعه بعد که سعی میکنید صحت داستان یک فرد را بسنجید، از نگاه کردن به «نشانههای دروغگویی» کلیشهای خودداری کنید و یاد بگیرید که چگونه رفتارهای ظریفتری را که ممکن است با فریب مرتبط است، شناسایی کنید.
در صورت لزوم، با افزایش فشار، رویکرد فعالتری در پیش بگیرید و با درخواست از گوینده که داستان را به ترتیب معکوس بیان کند، گفتن دروغ را از نظر ذهنی آزاردهندهتر کنید.
در نهایت، و شاید مهمتر از همه، به غرایز خود اعتماد کنید.
ممکن است حس شهودی خوبی از صداقت در مقابل عدم صداقت داشته باشید. یاد بگیرید که به آن احساسات درونی توجه کنید .
در نهایت، و شاید مهمتر از همه، به غرایز خود اعتماد کنید.
ممکن است حس شهودی خوبی از صداقت در مقابل عدم صداقت داشته باشید. یاد بگیرید که به آن احساسات درونی توجه کنید.
برچسب ها :تشخیص دروغ ، تشخیص دروغگو ، چمدون ، دروغ ، نشانه های دروغگو
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰