بشقاب پرنده ها و پروژه کتاب آبی ایالات متحده آمریکا

بشقاب پرنده ها مهیج ترین کشف بشر هستند .گزارش های زیادی از رؤیت بشقاب پرنده ها دیده و شنیده می شود.

آیا بشقاب پرنده ها واقعا وجود دارند؟

دانستنی های چمدون ،نیروی هوایی ایالات متحده مسئول رسیدگی به پروژه کتاب آبی بود که هزاران مشاهده یوفو را که در سراسر کشور گزارش شده بود بررسی کرد.

این پروژه در طول دو دهه انجام شد و سعی در شناسایی اشیاء بشقاب پرنده ای داشت که به طور فزاینده ای رایج می شدند.

مقامات دولتی نگران بودند که این اشیاء تهدیدی برای امنیت ملی باشد، به ویژه به دلیل تنش های شدید ناشی از جنگ سرد.

جنجال بر سر مشاهده بشقاب پرنده ها و دخالت دولت به دلیل عدم شفافیتی که در ابتدا توسط مقامات در طول تحقیقات ارائه شده بود، سروصدای عمومی ایجادکرد.

 

افزایش مشاهده اشیاء پرنده ناشناس (UFO) در دهه ۱۹۴۰، دولت آمریکا را بر آن داشت تا یک سری تحقیقات را برای تعیین اینکه این اشیاء پرنده مرموز چیست، آغاز کند.

باغ های معلق بابل و آنچه که در مورد آن نمی دانید

Project Sign توسط ژنرال نیروی هوایی ناتان توئینینگ ، رئیس فرماندهی خدمات فنی هوایی آغاز شد .

هدف از Project Sign که با نام Project Saucer نیز شناخته می شود، جمع آوری و ارزیابی تمام اطلاعات و داده های مربوط به مشاهده یوفوها بود.

با افزایش تنش های جنگ سرد در اواخر دهه ۱۹۴۰، نگرانی بین مقامات دولتی در مورد اینکه آیا بشقاب پرنده ها یک نگرانی امنیت ملی هستند وجود داشت.

تاریخی که اغلب با شروع پدیده بشقاب پرنده در ارتباط است، ۲۴ ژوئن ۱۹۴۷ است.

در این روز، خلبان خصوصی کنت آرنولد، ۹ یوفو را در حین پرواز مشاهده کرد.

آرنولد در حال پرواز بر فراز ایالت واشنگتن در نزدیکی کوه رینیر به دنبال یک هواپیمای ترابری نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده بود که در آن منطقه سقوط کرد.

همانطور که آرنولد در جستجوی هواپیمای سرنگون شده بود، یوفوهایی را دید که ظاهراً با سرعت تقریبی ۱۷۰۰ مایل در ساعت حرکت می کردند.

۸حقایق کمتر گفته شده درباره اسکندر مقدونی

اصطلاح بشقاب پرنده پس از گزارش او از رویت ها در خبرگزاری ها ظاهر شد.

این رویداد باعث شد که دیگران گزارش هایی از مشاهدات خود در ماه های بعد ارسال کنند.

در سال ۱۹۴۷، ۱۲۲ مورد مشاهده بشقاب پرنده گزارش شد. تنها ۱۱۰ مورد از این اشیاء شناسایی شدند و ۱۲ مورد دیگر شناسایی نشدند.

افزایش مشاهده یوفوها باعث شد که رئیس ستاد نیروی هوایی دستور تحقیق در مورد این پدیده را در ۳۰ دسامبر ۱۹۴۷ بدهد.

 

 

Project Sign توسط بخش اطلاعات فنی فرماندهی مواد هوایی (AMC) که در پایگاه نیروی هوایی رایت فیلد در دیتون، اوهایو قرار داشت، تحویل گرفت.

نتایج پروژه ها به این نتیجه رسیدند که بشقاب پرنده ها تهدیدی برای امنیت ملی نیستند و اکثر مشاهده های بشقاب پرنده به راحتی قابل توضیح هستند.

چرنوبیل پس از یک نسل / چرنوبیل امروز چگونه است ؟

گزارش‌های تهیه‌شده توسط نیروی هوایی نشان می‌دهد که مشاهده بشقاب پرنده‌ها ناشی از هیستری جمعی، فریب‌کاری یا اشیاء شناخته شده است.

علیرغم این که هیچ تهدیدی از این رویت ها وجود ندارد، تصمیم گرفته شد که تحقیقات به رهبری نیروی هوایی ایالات متحده ادامه یابد.

 

اطلاعات و شواهد جمع‌آوری‌شده در طول پروژه نشانه و پروژه کینه به یک پروژه جدید بشقاب پرنده که در سال ۱۹۵۲ راه‌اندازی شد، به نام Project Blue Book منتقل شد. با ادامه جنگ سرد ، مشاهده یوفوها نیز ادامه یافت.

سرلشکر چارلز پی کبل، مدیر اطلاعات نیروی هوایی، به پروژه کتاب آبی دستور داد تا پدیده یوفو را بیشتر بررسی کند.

۱۱ حقیقت جالب در مورد برج ایفل که نمی دانید

دخالت رسمی دولت در بررسی مشاهده یوفوها باعث سر و صدای عمومی شد. این باور را ایجاد کرد که یوفوها اشیای خارق العاده ای هستند، علیرغم تلاش هایی که برای متقاعد کردن مردم انجام شد.

بررسی مشاهده یوفوها در سراسر ایالات متحده و خارج از آن تا اواخر دهه ۱۹۶۰ ادامه داشت تا اینکه پروژه کتاب آبی رسماً خاتمه یافت.

 

 

تنش های ژئوپلیتیکی پس از جنگ جهانی دوم به دلیل افزایش رقابت بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بالا بود .

نگرانی در مورد گسترش بین المللی کمونیسم و ​​رقابت بین قدرت های جهانی برای داشتن قوی ترین سیستم نظامی دوران جنگ سرد را در بر گرفت.

این تشدید تنش ها بر بسیاری از سیاست ها و تصمیمات اتخاذ شده توسط دولت آمریکا برای چندین دهه تأثیر گذاشت.

فیلم /تعقیب و گریز جنگنده آمریکایی و یوفو در میشیگان

نیروی هوایی ایالات متحده توانست بسیاری از مشاهده های بشقاب پرنده را که بین دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۶۰ گزارش شده بود، درک کند.

با این حال، صدها مورد مشاهده ناشناس باقی ماندند. مقامات مسئول بررسی پدیده بشقاب پرنده نگران بودند که این اشیاء ناشناس سلاح های شوروی بودند.

اگرچه مستقیماً در تحقیقات اولیه شرکت نداشت، اما آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) تلاش‌های نیروی هوایی در مورد بشقاب پرنده‌ها را پیگیری می‌کرد.

هجوم بزرگی از مشاهده در سال ۱۹۵۲ رخ داد که در مجموع به ۱۵۰۱ گزارش رسید.

مشاهده شدن سنگ عجیبی در مریخ+عکس

این افزایش چشمگیر باعث شد تا سیا با راه اندازی یک گروه مطالعاتی ویژه، بیشتر وارد تحقیقات شود. این دفتر توسط دفتر اطلاعات علمی (OSI) و دفتر اطلاعات فعلی (OCI) رهبری می شد.

سیا با مرکز اطلاعات فنی هوایی (ATIC) برای نظارت بر مشاهده یوفوها و توضیحات آنها همکاری کرد.

تلاش های زیادی برای مخفی نگه داشتن دخالت سیا در تحقیقات پدیده یوفو برای جلوگیری از هیستری جمعی انجام شد.

این راز بعداً نتیجه معکوس داد زیرا افکار عمومی به شدت در مورد اینکه سیا در حال تحقیق در مورد بشقاب پرنده ها و سرپوش گذاشتن بر آن است به شدت مشکوک شدند.

اهداف پروژه کتاب آبی

 

اگرچه تحقیقات اولیه در مورد مشاهده بشقاب پرنده در Projects Sign و Grudge مشخص کرد که این اشیاء یک تهدید امنیت ملی نیستند.

اما همچنان یکی از اهداف اصلی Project Blue Book باقی مانده است.

هر مشاهده بشقاب پرنده گزارش شده با استفاده از روش ها و داده های مختلف شناسایی مورد بررسی قرار گرفت تا مشخص شود که این شی چیست.

با این حال، برخی از مشاهدات فاقد اطلاعات و داده های کافی برای نیروی هوایی برای تعیین اینکه شی مورد نظر چیست، نداشتند.

نبرد جنگنده اف ۴ ایرانی و یوفو در آسمان تهران /گیج‌کننده‌ترین داستان دنیا

یکی دیگر از اهداف اصلی پروژه کتاب آبی این بود که مشخص کند آیا بشقاب پرنده های گزارش شده اطلاعات علمی یا نشانه هایی از فناوری پیشرفته ارائه می دهند که می تواند برای تحقیق مفید باشد.

بررسی هر مشاهده یوفو به سه مرحله تقسیم شد .

مرحله اول، تحقیقات مقدماتی پس از دریافت گزارشی از مشاهده یک بشقاب پرنده بود.

قرار بود اطلاعات توسط پایگاه نیروی هوایی که نزدیک‌ترین نقطه مشاهده گزارش شده است جمع‌آوری شود.

این اطلاعات به مقر اصلی دفتر پروژه کتاب آبی واقع در میدان رایت، که اکنون به عنوان پایگاه نیروی هوایی رایت-پترسون شناخته می شود، منتقل شد.

 

فاز اول برای تعیین اینکه آیا بشقاب پرنده به راحتی قابل توضیح است یا خیر طراحی شد.

اگر تحقیقات اولیه ناموفق بود، به مرحله دوم منتقل شد.

مشاهده یوفوها توسط دفتر کتاب آبی پروژه در مرحله دوم با دقت بیشتری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

تجزیه و تحلیل یوفوهای گزارش شده به صورت عینی و علمی انجام شد و گاهی اوقات استفاده از امکانات علمی در پایگاه نیروی هوایی را تضمین می کرد.

اگر شیء در مرحله دوم شناسایی نشد، وزیر نیروی هوایی و دفتر اطلاعات وارد عمل شد.

رؤیت بشقاب پرنده پس از یک تحقیق در سه دسته مختلف سازماندهی شد. اشیاء شناسایی شده آنهایی بودند که در نتیجه اطلاعات کافی قابل توضیح بودند.

 

اگر عنصر خاصی از تحقیق برای شناسایی مثبت شی وجود نداشته باشد، اشیاء در رده “داده های ناکافی” قرار می گیرند.

نمونه‌هایی از داده‌ها یا اطلاعات از دست رفته شامل جهتی است که رؤیت در آن رخ داده است، رؤیت در چه زمانی رخ داده است، یا چگونه در آسمان ظاهر یا ناپدید شده است.

اگر یک بشقاب پرنده در «داده‌های ناکافی» قرار می‌گرفت، تحقیقات دیگری برای رد این موضوع انجام می‌شد که آیا تهدیدی برای امنیت ملی است یا خیر.

در مجموع ۱۲۶۱۸ یوفو مشاهده شده استاز سال ۱۹۴۷ تا زمانی که پروژه کتاب آبی در سال ۱۹۶۹ خاتمه یافت. از این گزارش ها، ۷۰۱ بشقاب پرنده ناشناس باقی ماندند.

اشیایی که در دسته «ناشناس» قرار می‌گیرند، تمام عناصر مورد نیاز برای شناسایی مثبت شی را داشتند، اما با هیچ شی شناخته‌شده‌ای بر اساس توصیف شی مطابقت نداشتند.

 

بیشتر گزارش های بشقاب پرنده اشیایی قابل توضیح بودند.

برخی از اجرام اغلب به عنوان بشقاب پرنده گزارش می شوند که شامل اجسام نجومی، بالون ها، ناوبری هواپیما، فانوس دریایی و پدیده های هواشناسی می شود.

منابع مشاهده بشقاب پرنده گزارش شده از طیف گسترده ای از افراد است.

برخی گزارش‌ها از سوی خلبانان، ستاره‌شناسان آماتور و ناظران آب‌وهوا ارائه شده است.

اجسام نجومی شایع ترین علت یوفوها بودند. در سرتاسر تحقیقات، مقامات نیروی هوایی باید ذهنیت خود را در مورد اینکه این اشیاء ناشناس احتمالاً می‌توانند باشند، حفظ کنند.

این شامل در نظر گرفتن امکان حیات فرازمینی بود. با این حال، اطلاعات جمع‌آوری‌شده در مورد هر رؤیت، هیچ مدرکی مبنی بر وجود حیات فرازمینی یا وسایل نقلیه احتمالی ارائه نکرد.

 

Project Blue Book باعث شد که عموم مردم به دولت آمریکا اعتماد نداشته باشند به دلیل تلاش سیا برای مخفی نگه داشتن مشارکت آنها در پروژه Blue Book. فایل های Project Blue Book نیز برای چندین دهه قبل از انتشار عمومی طبقه بندی شده بودند.

در اکتبر ۱۹۶۶، نیروی هوایی با دانشگاه کلرادو قرارداد بست تا مطالعه ای در مورد بشقاب پرنده ها انجام دهد. این مطالعه توسط کمیته Condon انجام شد و در طول ۱۸ ماه انجام شد. دانشگاه کلرادو برای اجرای آن ۳۲۵۰۰۰ دلار جایزه دریافت کرد.

 

رئیس این برنامه، مدیر سابق اداره ملی استانداردها و فیزیکدان دکتر ادوارد یو. کاندون بود.

این مطالعه نشان داد که “در ۲۱ سال گذشته، اطلاعات کمی از مطالعه یوفوها بدست آمده است.” کمیته کاندون همچنین تشخیص داد که غیر محتمل ترین توضیح برای یوفوها، بازدید موجودات فرازمینی از زمین است.

گزارش کمیته همچنین توصیه کرد که تحقیقات بیشتر در مورد بشقاب پرنده ها غیرضروری است.

در نتیجه، پروژه Blue Book رسماً توسط وزیر نیروی هوایی رابرت سی. سیمنز جونیور در ۱۷ دسامبر ۱۹۶۹ خاتمه یافت.

نیروی هوایی و سایر طرف‌های درگیر در پروژه کتاب آبی با پایان یافتن پروژه به سه نتیجه اصلی رسیدند.

اولین نتیجه این بود که هیچ یک از بشقاب پرنده های گزارش شده و مورد بررسی نشان نمی دهد که آنها یک تهدید امنیت ملی هستند.

همچنین مشخص شد که هیچ یک از یوفوها از نظر فناوری پیشرفته یا بسیار توسعه یافته فراتر از درک علمی فعلی نیستند.

نتیجه نهایی این بود که، علیرغم عدم توضیح، شواهدی از یوفوهایی که به عنوان «ناشناس» طبقه بندی شده بودند، هیچ مدرکی مبنی بر فرازمینی بودن آنها ارائه نکرد.

 

مجموعه فایل‌های Project Blue Book در سال ۱۹۷۵ به آرشیو ملی تحویل داده شد.

پس از یک سری اصلاحات برای محافظت از اطلاعات هویتی شخصی، فایل‌ها در سال ۱۹۷۶ برای تحقیقات عمومی در دسترس قرار گرفتند.

علی‌رغم نتیجه‌گیری کتاب آبی پروژه، سوالات پیرامون پدیده بشقاب پرنده هنوز هم ظاهر می شود.

اسناد منتشر شده در پروژه کتاب آبی بسیاری از یوفولوژیست ها را از محتویات تحقیق ناراضی کرد. نتیجه‌گیری کمیته Condon نیز توسط یوفولوژیست‌ها مورد تردید قرار گرفت، که ناشی از این باور بود که سیا بسیار بیشتر از آنچه ارائه شده بود در تحقیقات شرکت داشته است.

علیرغم تحقیقات گسترده در مورد پدیده بشقاب پرنده، شک و تردید همچنان در میان جامعه علمی وجود داشت که مشاهده یوفوها ممکن است خارق العاده بوده و به نشانه هایی از حیات فرازمینی اشاره داشته باشد.